#60 De weduwen en wezen van nu
Ja, welkom weer bij geloofsvoergesprek. En de vaste luisteraars die is misschien opgevallen dat ik vorige week mijn mond al vol had van de Nee, 2 weken geleden de mond al vol had van de zestigste aflevering. Maar dat is niet waar. Want dit is de zestigste aflevering. Alleen deze hadden we al eerder opgenomen.
Speaker 1:Dus helemaal in de war. Vanavond een gesprek met Job, een vriend van mij die ik al ken vanuit Wijhe, de basisschool. Dus we gaan al ver terug. We wonen ook in dezelfde wijk. We zitten ook een beetje in hetzelfde vak gebied.
Speaker 1:We komen allebei nog wel eens aan de binnenkant van een kerk zullen we maar zeggen. En ja, het werd daarmee dus de hoogste tijd dat wij een keer samen een aflevering gingen opnemen. Ja, Job die bleek daar eigenlijk prima toe bereid. Ik heb geen lange campagne hoeven voeren. En we hebben het vanavond over de weduwen en de wezen anno nu.
Speaker 1:Dus wat zegt ons dat nu nog de weduwen en de wezen. En in hoeverre zijn we er nu voor hen vandaag, morgen, overmorgen. Hoe ziet dat eruit? Nou, Job heeft daar ideeën over. Probeert dat ook in de praktijk te brengen.
Speaker 1:En daar gaat onder andere het gesprek vanavond over. Dus nou, een andere samenstelling. En we hopen natuurlijk dat je het een interessant gesprek zult Veel luisterplezier. Ja, goedenavond. Ik vind hier mijn vertrouwde kantoor slash omgebouwd tot podcast studio en tegenover mij het vanavond niet dik, maar Job.
Speaker 1:Wie Yes. Is nou weer Job? Waarom ben jij hier, Job?
Speaker 2:Ja, nou op uitnodiging. Dat wel. Ja, Job, 37 jaar. Heel lang geleden met Renkum op dezelfde basisschool gezeten. Dus dat is inderdaad al heel lang geleden.
Speaker 1:Nu rijden was dat.
Speaker 2:Ja, ja. Nee, ik woon nu ook in Zwolle, dezelfde wijk, Stalshagen. 3 kinderen, 12, 10 en 5. Ik werk voor een IT-bedrijf in het dagelijks leven. Hier in Zwolle ga ik ook naar de kerk, naar de VEZ, de Vrije Vegetisatie Zwolle, de WSV hallen.
Speaker 1:Ja, grote kerk in Zwolle.
Speaker 2:Zeker. En dat doe ik nu ook al 35 jaar eigenlijk. Zo. Toen ik 2 was zijn mijn ouders vanuit Wijin in Zwolle naar de kerk gegaan.
Speaker 1:En nooit meer weggegaan?
Speaker 2:Nee, nee nooit meer weggegaan. Nee, ook nooit eigenlijk echt die behoefte gehad tot
Speaker 1:nu Wel
Speaker 2:veel andere kerken ook geweest, maar ik ben er altijd heel erg thuis gevoeld. En daar gewoon de zonneschool gedaan, maar ook jeugdteam en dat soort dingen. Allemaal alles doorlopen. Ja. Daar ook volwassen gedoopt trouwens.
Speaker 2:Toen nog in de Oude Dageraad in de Molenweg, als het dorp.
Speaker 1:Wat is dat, de Oude Dageraad?
Speaker 2:Ja, was hele oude kerkgebouwtje was dat inderdaad. Ja, waar ze vroeger zaten. Daar konden denk ik 200 mensen in of zo. Maar nu zitten er volgens mij 5000 mensen in de kerk.
Speaker 1:Ja, ik zei
Speaker 2:al, dat allemaal verkocht toen inderdaad. Ja, dus dat was wel leuk. Ja, nu ook al 17 jaar getrouwd, dus op mijn twintigste getrouwd met Lotte. In Utrecht gestudeerd en ook nog een tijd in Utrecht gewerkt en nu dan weer in Zwolle.
Speaker 1:Ja, dat en Ja, nu naar het punt dat je zegt dat je elke week luistert, toch? Jazeker, ja,
Speaker 2:vent fan en uiteraard groot, bewonderaar.
Speaker 1:Ja, Ja,
Speaker 2:Ja, alle blogs wat over ging in podcasts natuurlijk. Nee en wat doe ik dan verder privé nog?
Speaker 1:Wat waar ik van hou
Speaker 2:is een beetje sporten, barbecueën met vrienden. Dat doe ik 1 keer in de 4 weken met een met hetzelfde cluppie. Echt? Ja, moest steeds weer met anders smaken. Dus aanstaande zaterdag aan de beurt en dan moet ik varken, iets met varken doen.
Speaker 1:Het rouleert dan zeg maar?
Speaker 2:Nou we hebben ook wel eens een keer pizza gemaakt bijvoorbeeld. Of een of toetjes of dat soort dingen. Maar of een hamburgerwedstrijd gedaan.
Speaker 1:Ja. Het verraad dat wij elkaar dus wel goed kennen, maar ook niet zo goed. Want ik kom niet op jouw barbecue. Nee, dat klopt.
Speaker 2:Dus Maar dat komt eigenlijk pas sinds vorige vorige keer een externe op.
Speaker 1:Ja, is een soort solliciteren. Nou, dat is een
Speaker 2:soort geheime genoot genootschap van Vuur en Flash.
Speaker 1:Je weet dat je nu on-air bent, luisteraars.
Speaker 2:Ja, klopt. Ja, allemaal welkom.
Speaker 1:Als je je
Speaker 2:eigen beamer neemt, is goed.
Speaker 1:Maar waarom wat deed jou besluiten om hier bij mij aan te schuiven? Want dat vind ook interessant.
Speaker 2:Ja, dat is een hele goede vraag. Het is altijd leuk natuurlijk om over dit soort dingen te praten, maar je hebt ook wel onderwerpen die overigens ook wel op dat soort avonden natuurlijk gewoon bespreken.
Speaker 1:Je bedoelt dan die barbecue avonden Ja,
Speaker 2:wat ook nog heb, misschien goed om te zeggen, is bij onze kerk zaten we altijd op kringen. Dus het zijn gewoon kleine groepjes, waardoor je door je week samenkomt om bijvoorbeeld een bijbelstudie te behandelen of zo. Ja. Daar ben ik op een gegeven moment mee gestopt. Want ja, dat werd gewoon een beetje een flauwe praatgroepje.
Speaker 2:Ik ben overgegaan in met 2 andere vrienden om boeken te lezen en dan elke 3 of 4 weken bij elkaar te komen en dan een hoofdstuk te bespreken. En dan extreem aan de linkerkant of rechterkant van hoe je het ook maar wil noemen van het spectrum. Dus kon heel traditioneel ouderwets zijn, bij wijze spreken. Boek uit de jaren 60 van watch menie. Dat is vrij recht door zee.
Speaker 2:Maar we hebben recentelijk ook bijvoorbeeld Rob Bijl gelezen. Dat was wat aan de andere kant van het spectrum denk ik. Ik vind sommige mensen dan weer wat te veel. Hij
Speaker 1:is heel progressief.
Speaker 2:Ja, zeer progressief. En nu lezen we bijvoorbeeld van Bram waarvan ik zijn achternaam nooit kan onthouden, die hoogleraar is aan de vuur, symboliek en theologie. En het gaat dan over het ego, over het ik, over godsdienst en hoe dat uiteindelijk geïntegreerd is. En hoe dat eigenlijk vanuit Discartes eigenlijk weer verder gegroeid is. En wat het eigenlijk doet met de samenleving.
Speaker 1:Wat wat voegt deze podcast nog toe? En altijd
Speaker 2:Nou, wat ik wil zeggen, ja, is goed. Bedankt dat je me even weer terugbrengt. Nee, omdat het dus altijd leuk vindt om over dit soort dingen gewoon dieper door te denken. En met elkaar verder over door te praten en over na te denken.
Speaker 1:Maar dus ook wel dus goed en oké voor jou om dat met de microfoon voor je snufferd te doen.
Speaker 2:Ja, dus dit is de allereerste keer in mijn hele leven. En wie weet blijft het hier niet bij, dat weet ik niet.
Speaker 1:Maar ik
Speaker 2:vind het leuk om te doen.
Speaker 1:Vind het leuk dat je Je ging eigenlijk meteen op een uitnodiging in. Laatst hebben we opgenomen voor het eerst met 4 een keer. En dat was dan ook met Reinoud erbij. Die ken
Speaker 2:jij ook.
Speaker 1:Want we hebben ook op dezelfde middelbare school gezeten. Reinoud ging een campagne vooraf van ongeveer anderhalf jaar. Dat is toch wel verfrissend, weet je wel, dat je gewoon iemand vraagt en die zegt gewoon ja.
Speaker 2:Ja, dat klopt. Nee, dat kan ik me voorstellen dat het virus ook leuk is, want dan krijg je nog iets meer dynamiek in het gesprek. Dat is ook hartstikke leuk.
Speaker 1:Ik moet wel zeggen, ik zie mijn scherm hier helemaal afsluiten, dus ik ben even aan het kijken of we überhaupt nog aan het opnemen zijn. Ja, daar zijn we.
Speaker 2:Nou, volgens mij is die er nog bij.
Speaker 1:Hartstikke mooi. In de voorbereiding voor vanavond hadden we het erover. Waar zullen we het over hebben? Ik stel jou de vraag, hey, jij iets waar jij het over wilde hebben? En toen kwam jij eigenlijk al vrij snel met iets.
Speaker 1:En zoals het dan een echte kerkganger betaamt, toen had je ook een bijbeltekst. Nee, dat is klap op je. Ja, dat klopt ja. Maar ik vond het wel goed, ik lees hem even voor. Hij staat in Jacobus, de brief van Jacobus in hoofdstuk 1.
Speaker 1:En dat is dan het allerlaatste vers van dat hoofdstuk, vers 27. En daar staat voor God de Vader is alleen dit reine, zuivere godsdienst, weduwe en wezen bijstaan in hun nood, en jezelf vrijwaren van de smetten van de wereld. Nou, dat is dan de NBV-vertaling maken. Jij stuurde mij volgens mij een andere vertaling.
Speaker 2:Dat zou kunnen.
Speaker 1:Ik doe
Speaker 2:ook nog
Speaker 1:even de Bijbel in gewone taal. Gewoon omdat dat gewoon zo lekker gewoon klinkt.
Speaker 2:Oké.
Speaker 1:Daar staat dan: Dit is de ware en zuivere manier om God, onze Vader, te dienen. Help weduwen en kinderen zonder Vader in hun moeilijkheden. Doe wat God wil en leef niet zoals de mensen die God niet kennen. Nou, nou, Succes ermee.
Speaker 2:Nee, dus kijk, als je vraagt wat voor onderwerp zou je aanspreken? Ja, je kunt natuurlijk van alles aan aansnijden. Dat is een lastige. Maar wat mij wat me gewoon ontzettend interesseert, is niet eens het juiste woord. Wat ik aan het hart gaat, is sowieso natuurlijk kinderen waar het niet goed mee gaat, ik.
Speaker 2:We leven bijvoorbeeld in Nederland, heb ik me ooit een keer laten vertellen, maar ik heb het niet gefactcheckt nog, dat 10000 jongeren onder de 18 jaar op straat leven, geregistreerde jongeren onder de 18 jaar op straat leven. Ik kan me er geen voorstelling meer maken. Hoe kan je nou onder de 18 op straat leven?
Speaker 1:Een ver-van-je-bed-show eigenlijk.
Speaker 2:Ja, en die kom je dus hier in zo'n Phoenix wijk, je die natuurlijk niet tegen hier. Dus
Speaker 1:Phoenix,
Speaker 2:Phoenix, Dus dat is, en dat raakt mij gewoon. Zo hebben we laatst een keer een paar kinderen in huis gehad, 8 dagen lang omdat hun moeder moest worden opgenomen. En dan denk ik ja, we hebben gewoon een hartstikke lekker huis waar gewoon anderen bij kunnen als we een beetje inschikken met elkaar. We hebben het gewoon super goed samen. Dan kun je best een plekje creëren voor iemand die anders gewoon letterlijk geen plekje heeft.
Speaker 2:En die moeder die had 5 kinderen. Wat mij opviel was dat dus voor de jongste 3 was er opvang geregeld, die zaten op de basisschool. Maar ja, wie wil die tieners nou weer in huis hebben?
Speaker 1:Ja, daar
Speaker 2:had er zelf helemaal niemand zich voor geregistreerd. Dus voor aangemeld. En ik denk ja, verdorie. Dus wij hadden ons aangemeld. Vervolgens sprak ik mijn vader en die zei van ja, ik kan nog wel met je moeder overleggen.
Speaker 2:Dus als niemand was, dan gingen wij wel in dat huis. We hadden er ook over nagedacht. En dat raakte me wel. Want ik denk nou 1, de appel valt niet ver van de boom, dat is op zich wel mooi. En 2, denk ik van ja, dat zit dus ergens toch wel in mijn genen blijkbaar.
Speaker 2:En ja, waar kom je nou nog weduwe en wezen, laat maar zeggen, op die manier tegen.
Speaker 1:Maar heb je het gevoel dat je daar dan het klinkt alsof je er ook mee worstelt, terwijl je nu eigenlijk een voorbeeld noemt van dat je heel concreet wat hebt kunnen betekenen voor die tieners.
Speaker 2:Ja, dat klopt. Maar wat me zo raakt aan dit stuk is dat het dus niet, raakt het misschien niet juist om, wat me zo opvalt aan dit stuk is dat je dus niet, het is niet zo moeilijk. Je hebt een hele Bijbel vol met allemaal verhalen. Waar eigenlijk waar godsdienst is, of echt God eren is, de zorg voor de weduwe. Kinderen zonder vader, dus laten we zeggen wezen, halfwezen of misschien wel kinderen van gescheiden ouders.
Speaker 2:Maar het is maar net hoe je het wil lezen denk ik. En niet gelijkvormig geworden aan de wereld. Nou, dat tweede stuk is denk ik nog moeilijker dan dat eerste stuk. En dat is dus waarmee we God kunnen dienen en God kunnen eren. Heb je dat gevoel?
Speaker 2:En hoeveel meer vraagt die eigenlijk niet,
Speaker 1:Maar heb je het gevoel dat we daar tekort schieten?
Speaker 2:100 procent.
Speaker 1:Want als ik ik was gisteren mijn dochter aan het ophalen van dansles. Nou, dat is dan ook in de wijk hier en ik sta daar te wachten. Net als een hele hoop andere ouders. Het was net erg te koud, weet je wel. Er zitten met elkaar te kletsen en ik sta daar gewoon een beetje voor me uit te staren en vang flarden van gesprekken op.
Speaker 1:Dan, we zitten natuurlijk net in die periode dat mensen op wintersport zijn geweest, dus prima, er zijn wintersportverhalen. Ja, het was zonnig en mooi. Was er papsneeuw? Nee, er was geen papsneeuw, weet je wel. Ik had even zo'n realisatie van ja jeetje, ik woon hier in eigenlijk een heel welvarend stuk van de wereld.
Speaker 1:Ja. Wij kunnen ons bekommeren om dat soort luxe vragen eigenlijk. En die weduwe en weduwen, sorry, weduwe en de wezen of de hedendaagse verschijningsvormen daarvan, die hebben we, ja, dat is onder controle ofzo, ogenschijnlijk dan hè. Dus ik word daar niet zo echt aan blootgesteld of ik krijg daar niet mee te maken. En ik kan mezelf heel makkelijk wanen alsof het allemaal wel in orde is.
Speaker 1:Daardoor dringt die opdracht zich ook niet zo aan mij aan in mijn dagelijks leven, bedoel ik dan.
Speaker 2:Nee, en dat is eigenlijk jammer, want je bent bezig met je werk, je kinderen naar de sport brengen en naar de muziek brengen. En op school moeten ze het goed doen en je bent gewoon bezig met je leven leven. En zaterdag is het voetbal en op zondag is het daar de kerk. En dan een keer met vrienden en familie afspreken en dan is het weer Dus je wordt heel weinig geconfronteerd in je directe omgeving met het leed. Terwijl ook in deze wijk, in elke wijk waar je ook zit, is het natuurlijk gewoon armoede.
Speaker 2:En armoede is misschien relatief, Omdat je inderdaad kunt vergelijken met kinderen uit Afrika die niks te eten hebben. Ook hier zijn kinderen die niet naar sport kunnen, of die hun vader missen om wat voor reden dan ook. Of hun moeder, of beide, laat maar zeggen. Of die door een een gezinsvangen tehuis worden opgevoed, die ook gewoon gewoon in dit huis zouden passen, bij wijze van spreken. Zo moeilijk is het niet.
Speaker 2:Pleegzorg zou een vorm daarvan kunnen zijn. Maar dan ga je dus
Speaker 1:Ja, dat lijkt mij dus wel heel moeilijk eigenlijk.
Speaker 2:Dat is uiteraard heel moeilijk, maar je kunt het morgen concreet opzoeken. Je kunt er een toelatingsexamen voor doen. Je kunt het proces in en je kunt het gaan doen, laat ik maar zeggen. Maar je komt het niet tegen je gewoon door de wijk heen fietst eigenlijk. Ja, En terwijl dit eigenlijk het enige is wat van ons gevraagd wordt.
Speaker 1:Nou, in ieder geval in dit gedeelte wordt het, in dit Bijbelgedeelte wordt het heel concreet gemaakt. Wat het betekent om God te dienen.
Speaker 2:Ja, maar als andere het maakt niks uit. Als andere echt ware godsdienst is dit. En de rest interesseert niet, laat maar zeggen.
Speaker 1:Maar als ik daarover nadenk dan eerder zou ik dan daar, ik weet niet of je dat herkent, maar echt zo'n die opdracht in gevoeld hebben en denken van oké, hoe kan ik dat concreet vormgeven in mijn leven? Dan ga kijken hoe kan ik dat organiseren, zeg maar. Wat kan ik concreet morgen doen, net als wat jij eigenlijk net zei over die pleegzorg. Als dat is wat je in je hebt, maar, dan kan je dat morgen in gang zetten. Maar je kunt ook andere dingen doen.
Speaker 1:Maar wat het dan ook is, toen ging ik daarover nadenken en ik merkte dan dat het toch wat gekunsteld wordt. Ik leg het mezelf extern op. Via zo'n Bijbeltekst voel ik dan die opdracht en dan vind ik dat belangrijk om daarmee aan de slag te gaan. Maar ik moet dan eigenlijk constateren dat ik het niet helemaal doorvoel. Dat het niet helemaal echt van mijzelf is.
Speaker 1:Dus ik zit dan te worstelen met zo'n opdracht als deze van ja, hoe moet ik dat nou zien in mijn leven? Wat wil deze tekst mij zeggen nu? Is het inderdaad de bedoeling, net als dat je de vraag kan stellen van zending, moeten we allemaal zending gaan bedrijven in Afrika? Nou, nee, oké, maar sommige mensen wel. En de mensen die dat niet doen, kunnen die dan wat anders doen?
Speaker 1:Ja, ik denk het wel. Allemaal kunnen we wat doen. En hoe ik dat voor mezelf oplos, is door heel erg in mijn eigen omgeving, zeg maar, mijn oren en mijn ogen proberen open te houden. Dus wat jij zegt over leed of armoede, kan ook leed zijn achter de voordeur. Soms voelt het wel alsof dat ook alweer een beetje goedkope manier is om dan Ik vraag me af of het wel genoeg is, dus dat zou ik erbij zeggen.
Speaker 1:Maar zo probeer ik eigenlijk in mijn directe omgeving, waarbij je eigenlijk al relaties hebt, je kent al mensen, je hebt een vriendenkring, je hebt mensen in de kerk, je hebt mensen op de sport, je spreekt iemand bij het wegbrengen van je dochter, whatever. Het kan van alles zijn. En als je daar dus iets opvangt of je ziet iets, gewoon eens doorvragen. Gewoon eens kijken of iemand daar meer over wil vertellen. En dan kan je eigenlijk vaak, is mijn ervaring, ook heel veel van betekenis zijn voor iemand heel dichtbij.
Speaker 1:Dus ik vroeg me af, hoe doe jij dat? Lukt dat jou voldoende of zeg je nee, ik probeer toch wel wat meer soort, ja, zeg je dat, die invulling van deze opdrachten te organiseren? Snap je wat ik bedoel?
Speaker 2:Ja, zeker. Nee, maar voor mij is het allebei, omdat die gewoon wat dicht aan mijn hart ligt. Dus de een heeft inderdaad meer wat we met evangelisatie in Afrika of in het huisje bouwen. Ja, daar geef ik liever een keer geld aan, maar ik hoef het niet zelf die palen in de grond te slaan, laat maar zeggen.
Speaker 1:Maar is het.
Speaker 2:Maar dit raakt mij wel van dichterbij. Ja. En dus dit zou ik ook wel
Speaker 1:Dus daar wil je ook meer doen eigenlijk?
Speaker 2:Nou, we hebben bewust een slaapkamer op de zolder gemaakt, een logeerbed klaargezet. Bij de kerk aangegeven, als je nog iemand hebt, die kan hier slapen. Ik heb bewust een auto gekocht met 7 zitten in plaats van 3 achter, omdat ik denk van ja, daar kan altijd iemand mee. Dat zijn kleine dingen waarvan ik denk
Speaker 1:van Dan denk je er echt bewust over nadenk? Daar heb
Speaker 2:ik echt bewust over nagedacht, ja. Dus op die manier heb het wel geprobeerd, de voorwaarden voordat als ik het tegenkom aanwezig zijn. Heb ik Een soort forfaitaire eigenlijk. Precies. Dus ik heb het op die manier wel geprobeerd te organiseren.
Speaker 2:Maar ik denk, dit is zoiets relatief eenvoudig eigenlijk. Maar ik ben het met je eens, dat je dichterbij kan zien, dat je er ook naar moderne vormen van kan gaan zoeken. En denk ik maar. Ja, het hoeft niet heel groots, tegelijkertijd is het wel eens je directe omgeving. Honterbroek is nog geen 2 minuten fietsen vanaf hier, bij wijze van.
Speaker 2:Nou, daar heb je het veel meer dan dat je het hier in deze wijk kan bij wijze van spreken.
Speaker 1:Ja, en ik vind het ook altijd lastig als mensen dan het ook weer relativeren. Dus dat je zegt: ja, we zijn allemaal wezen. Of, weet je wel, dat ik denk, ja, we zijn allemaal zendelingen elke dag in alles wat we doen. Ja, nee. Dat doet volgens mij ook geen recht aan wat er hier in die Bijbel staat.
Speaker 2:Nee, dat klopt. En ik denk dat het misschien in deze tijd niet per se gaat om dat je geld geeft of mensen per se in huis moet willen nemen. Maar het kan ook zijn het jongetje in de klas van je zoon aanmoedigen bij de voetballer, waarvan je weet dat zijn vader niet komt kijken of zijn vader niet in beeld is. Ja. Als je het over een moderne vorm hebt, of kijk bij een hockeywedstrijd van iemand waarvan je weet dat zijn vader of moeder er nooit is, omdat hij altijd in zijn eentje, ook al is hij 11 of 10 of 9, die kant op fietst, laat ik maar zeggen.
Speaker 2:Zorg dat je hem een keer extra hard voor hem scheelt, omdat er nooit iemand hem aanmoedigt. En ik denk dat je daar het ook in kan zoeken, in dat soort kleine dingen.
Speaker 1:Ja, maar ook dat vergt natuurlijk wel Organisatie. Ja, het vergt wel iets, want het makkelijkste is wat je eigenlijk net beschreef, dat leven dat speelt zich af zullen we maar zeggen, die week en je hebt kinderen en je school en je werk en voor je het weet ben je weer een week verder of een maand verder of een jaar verder. En dan realiseer je je dat je eigenlijk vooral druk bent met je eigen leven en helemaal niet bezig bent met die wezen en die weduwe andersom. De weduwe en wezen
Speaker 2:om je Nee, maar dus je moet in de hockey app of in de voetbal app even dan dat team lijken waar die persoon inzit, zodat je die update meekrijgt en kan zien wanneer die voetbalwedstrijd is, zodat je het een keer bewust naartoe kan fietsen.
Speaker 1:Ja, precies. Dus je moet er wel op voorsorteren.
Speaker 2:Ja, dat denk ik wel ja.
Speaker 1:Wat jij met die slaapkamer doet, dat is een andere manier van voorsorteren. Maar dat je wel eigenlijk de ruimte en de mogelijkheid creëert dat een ander een beroep op je kan doen en dat je er dan ook eigenlijk klaar voor bent.
Speaker 2:Ja. Kijk, en er zit natuurlijk wel weer, ik hoef het ook niet over je heen te laten walsen en dan opeens 25 mensen in je woonkamer te hebben, laat maar zeggen. Daar gaat het niet per se om, denk ik. Dus het moet ergens denk ik ook wel bij je passen. Ik ben het wel ergens met je eens dat bij de een past het ene, bij de ander weer het andere.
Speaker 2:Maar ons verlangen is thuis gewoon om een open huis te zijn. En daar past dit natuurlijk hartstikke hartstikke bij. En dan kan je natuurlijk wel wat extra stapjes denk ik doen om het een klein beetje te organiseren. Aan de andere kant, een gezin met gewoon echt jonge kinderen is echt heel erg druk. En je slaapt al super weinig.
Speaker 2:En de een heeft gewoon meer incasseringsvermogen dan de ander.
Speaker 1:Ja, dat klopt. En bij de een
Speaker 2:kan er prima nog iemand bij, het is niet gek genoeg. En bij de ander is alles wat te veel dan, hè. Ja. Dus dat is is ook een beetje de persoon is afhankelijk. En ja, een heleboel wordt ook gewoon in Nederland door de overheid geregeld, hè.
Speaker 2:Dus vroeger toen dit geschreven werd, laat maar zeggen. Ja, was wees. En je had geen vader, er waren dus geen inkomsten bij wijze Ja, ja.
Speaker 1:Maar daar wordt waarschijnlijk ook hier in die vertaling alleen zonder vader genoemd. Ja. Omdat dat eigenlijk de bestaanszekerheid gaf.
Speaker 2:Dat klopt, dat denk ik dus ook. En dan heb je dus echt oprecht een hele andere situatie. Als bijstandsniveau in Nederland natuurlijk ook gewoon, ja, je het over armoede hebt, als je op de grens zit, dan
Speaker 1:Ja, wij zaten er vroeger in, dus ik kan me er nog iets van herinneren. Het was goed dat we en toe een opa hadden die nog wat extra dingen mogelijk maakte, want het houdt niet over nee.
Speaker 2:Nee, en als je geen extra dingen kan doen, dan ja, dat is voor de kinderen in de klas natuurlijk een vorm van armoede. En het is maar net hoe je ernaar kijkt.
Speaker 1:En het tweede deel van die tekst, je haalde het net al even aan, daar staat dan: Doe wat God wil en leef niet zoals de mensen die God kennen. Een andere vertalingen, hoe zei je dat? Ja, wordt niet wereldgelijkvormig, Ja, wordt niet wereldgelijkvormig. Dat moet je even uitleggen. Deze lijkt
Speaker 2:me dus hartstikke moeilijk, want wat is wereldgelijkvormig in een tijd waar alles op je schermpje gebeurt?
Speaker 1:Beantwoord hem eens.
Speaker 2:Ja, dat is dus echt een hele moeilijke. Dus niet meedoen met Instagram en socials.
Speaker 1:Maar laten we de digitale wereld nog even buiten de deur houden. Wat betekent het dan om niet wereldgelijkvormig te zijn?
Speaker 2:Ja, ik vind dat een hele lastige.
Speaker 1:Daar worstel ik echt mee. Alsof het Zouden we in positieve zin moeten opvallen? Mag ik het zo zeggen?
Speaker 2:Of moet je dan niet een huis kopen, omdat je niet een aardse bezittingen vast moet zetten? Ja, het is maar net hoe je hem wil uitleggen natuurlijk, denk ik Dus dat is wel een Die vind ik dus veel minder duidelijk op dit moment.
Speaker 1:Ja, is moeilijk te organiseren of zo, of een plan voor te maken.
Speaker 2:Want want dezelfde wat we net noemden, voor je het weet ga je mee in een stroom van het dagdagelijks. En voor je het weet is dat een week, een maand, een jaar. Ja. Hetzelfde geldt natuurlijk naar wereld gelijk vormig. Wat is dan wereldgelijk?
Speaker 2:Niet naar de kroeg gaan of zo? Niet een biertje drinken? Nou, daar zal het denk ik niet in zitten.
Speaker 1:Ik denk dat het antwoord op die vraag of iemand, ja, hoe moet je dat zeggen, of je dat dan bent ja of nee. Eigenlijk denk ik dat dat zich over een langere periode laat afmeten. Want dat antwoord laat zich pas over een langere periode geven. Dus het zit er wat mij betreft niet in of jij zegt ga ik een biertje drinken in de stad, ja of nee? Of ga ik heel veel biertjes drinken in de stad, ja of nee?
Speaker 1:Ik zou zeggen ja, als je daar een biertje drinkt, dan kan je dat op verschillende manieren doen. Kunt het de hele avond platte seksgrappen over vrouwen maken. Ja. En er heel banaal over doen. Je kunt het ook over allerlei andere dingen hebben.
Speaker 1:Ja. Dus bij alles wat je doet, er zijn ook dingen die ik niet zou doen, voor alle duidelijkheid, maar wel dingen probeer ik te denken, nou ja, je kunt dat op jouw manier doen. Jij bent Job en ik ben Renco en als wij samen iets gaan doen, dan neem ik mezelf mee. Jij neemt jou zelf mee. Ja.
Speaker 1:En ik heb wel eens gedacht of meegemaakt dat iemand dan zei, ja, ik dacht wel dat jij christen was. Ik kan toch niet ontkennen dat ik dat een compliment vind. Ja. Ik strijk die toch even op. Ja.
Speaker 1:Het klinkt misschien niet heel tof om te zeggen, maar ik dacht dit is waar als jij zegt van wordt niet gelijk aan de wereld, dan leg ik uit als val op in een positief Christelijke manier, hoe je dat dan ook maar definieert. Dus als iemand dat dan tegen mij zegt, dan denk ik yes weet je.
Speaker 2:Nou, ik ik moest hard lachen, omdat ik hem ook een keer andersom heb gehad. Hobby.
Speaker 1:Als die er ook elk wil zijn.
Speaker 2:Ja, we zaten op een afscheidsfeestje van een directeur bij een vorige werkgever. We zaten in een restaurant in Amsterdam. We zaten gewoon te eten. Er was ook niks geks aan de hand. En op een gegeven moment ja, had dus 1 van die mensen blijkbaar een een snipper uitgenodigd.
Speaker 2:Dus dus dat gebeurde al. Maar die voordat ze wat konden doen werd ze natuurlijk de zaak uitgebonjourd. Want die want die gast die dat restaurant had, die wist er niks van. En die wilde het absoluut niet Die vonden het akkoord, nee. Vervolgens komen er allemaal oud collega's binnen die ik niet kende.
Speaker 2:En mijn andere baas die stelt me dus voor aan 1 van zijn toen ze 1 van zijn vrienden was geworden. Ja, hey Mark dit is dit is Job. Nou ja, Job is net als jou, die is christelijk. Maar mooi bij Job is ja, je merkt er niet zoveel van. Dat die Mark dus zegt ja, volgens mij wil Job dit niet horen.
Speaker 2:Nou, wat ik bedoel is Job is niet zo'n voet tussen de deur typen. Dus ik had hem precies andersom. Ik denk ja, hoe moet ik dit nog opvangen? 5 jaar lang geprobeerd, een klein beetje steeds elke keer wat te stoten, te laten zien, laat me zeggen van het geloof.
Speaker 1:Zo in 1 keer pas.
Speaker 2:Ja, dan kreeg je me zo. Ja, mooie Job is bij je opmerk je er niet zoveel van.
Speaker 1:Ja, ik zou ook even denken van oké, ik zou denk ik een beetje meelag als een boer met kiespijn of zo.
Speaker 2:Ja, het wereld gelijk voor me dacht ik. Ja, ja. Nee, het is dat is het is een dat ik heb hem andersom ook wel eens gehad hoor natuurlijk. Dat mensen zien dat je anders zijn of dat je Nou, ik denk het heeft denk ook gewoon met keuzes te maken op momenten waar de 1 rechts gaat en jij dus blijkbaar links gaat of thuis blijft of niet gaat of niet kiest ergens. Misschien is het wel het niet kiezen.
Speaker 2:Het kiezen van het niet, dus het
Speaker 1:niet doen. Maar licht je dat ook toe? Je kunt natuurlijk allerlei redenen aanvoeren, al dan niet bedacht. Maar je kan ook zeggen dat het een, ja, een oorzaak heeft in je geloof of dat je zegt nou, ik ik ik kan met jou naar de bioscoop gaan of ik kan naar de kerk gaan. Ik verzin maar zo even wat.
Speaker 1:Je kunt het erbij vertellen of je kunt het weglaten.
Speaker 2:Ik ben de laatste tijd niet echt meer in situaties geweest dat ik het echt hoefde toe te lichten. Dat is het dus ook een beetje met als je je leven zo organiseert, ja, hoe vaak kom je nog in situaties waarin je daarvoor moet
Speaker 1:Op moet komen of zo? Ja. Of dat moet verdedigen? Ja. Maar zou je dan zeggen dat jouw sociale omgeving voor het grotendeels bestaat uit Christenen.
Speaker 1:Dus dat zou dan een verklaring kunnen zijn.
Speaker 2:Ja, nee, klopt. Mijn sociale leven zeker, maar op mijn werk natuurlijk niet. Daar is natuurlijk merendeel niet christelijk.
Speaker 1:Ja. En dan was het misschien nog wel goed om even erbij te noemen, Jij bent ook leidinggevende in dat bedrijf, hè?
Speaker 2:Dat klopt. Dus het is Zacht uitgetest. Omdat ik de baas ben.
Speaker 1:Ja, ja, nee, maar dat is wel een factor natuurlijk.
Speaker 2:Ja, houden mensen automatisch wel meer rekening met je. En daar evangeliseer ik niet, maar ik steek het niet onder stoelen of banken. Nee. En elke keer als ik zo'n retiet gedaan zeg ik nou, ik ben naar de kerk geweest. Of ik heb zondag school gedraaid, doe ik ook.
Speaker 2:Ik doe de zondag school dus
Speaker 1:Ja, het hoort dan gewoon bij het verslag van het weekend eigenlijk.
Speaker 2:Ja, dus ik is er ook niet moeilijk over. En we hebben het in de auto ook wel eens over geloven. Heel veel mensen vinden dat ergens ook wel mooi. En het is ergens richtinggevend, vinden mensen, hè.
Speaker 1:Het is richtinggevend, ja.
Speaker 2:Het is kompas voor de beslissingen die je neemt. En zo probeer ik het ook heel vaak uit te leggen. Ook als ik het heb over het opvoeden van mijn eigen kinderen, dat ik er in geloof als leidraad gebruik om te kijken of de dingen die we doen, of dat nou goede beslissingen zijn, ja of nee. En dat gaat ook over socials en over als je het hebt over pesten of over digitale dingen.
Speaker 1:Ja, want dat noemde je expliciet ook in de voorbereiding. Dus die component van de digitale wereld, dat die als een eigenlijk bemoeilijkt die het je onderscheiden of anders zijn dan de wereld. Is dat wat? Ja, ik denk
Speaker 2:het wel. Kijk, als jij allemaal shorts zit te kijken op YouTube of Reels, op TikTok laat maar zeggen, of op Instagram. En je spendeert daar een paar uur per dag aan. Ja, hoe ben je dan nog anders dan de rest?
Speaker 1:Ja, ik doe dat dan ook niet.
Speaker 2:Nee, ik ook niet. Maar ik probeer ook mijn kinderen uit te leggen, jongens. Ja, dat is echt niet gezond wat je daar ziet. Los van het feit dat het 90 procent denk ik gewoon nep is. En het gaat alleen nog over het aanmaken van dopamine in je hersenen.
Speaker 2:Dus ik probeer ook een beetje de chemie in de hersenen uit te leggen. En dat dus maakt dat het zo verslavend is. Dat je continu, en dat dat niet gezond is, omdat je nergens dat in je dagelijks leven krijgt. En je hoeft je niet continu gelukkig te voelen, laat ik maar zeggen.
Speaker 1:Dat is ook een illusie natuurlijk.
Speaker 2:Je bent je gevoel aan het afstompen daarmee. En dat probeer ik zo'n beetje uit te leggen. En dat is dus ook anders proberen te zijn. Waar ze gewoon richtlijnen mee te geven of kaders waarvan ik denk.
Speaker 1:Maar is is dat anders dan? Ik bedoel dat zullen andere ouders toch ook doen? Nou ouders van niet die niet doof zijn of niet christelijk zijn.
Speaker 2:Dat klopt, ze hebben helemaal gelijk in. Maar dit is wel mijn motivatie Ja, dus mijn motivatie is misschien anders, maar het effect zou hetzelfde zijn, zeker.
Speaker 1:Nou, dan kun je daar natuurlijk wel over meer dingen zeggen van geloof. Geloof krijgt handen en voeten in het dagelijks leven. En die uitingsvormen of dat gedrag of die keuzes die je maakt, die kan je ook op basis van andere argumenten maken. Het is niet dat we daar een patent of zo op hebben. Maar voor ons geldt het dan wel dat dat zijn wortels kent in dat Ja, en ik zit altijd te denken van: wat ik probeer te doen, maar dat kan alleen als je voldoende tijd hebt, ik probeer er andere ervaringen tegenover te zetten.
Speaker 1:Dus ik probeer heel bewust bijvoorbeeld in de schoolvakanties met mijn kinderen naar iets van Natuurmonumenten te gaan. Ja. Omdat ik dan, dan gaan we gewoon het bos in en dan gaan we het over vogels hebben en schimmels onder Ja. Ik snap, ik ben er ook niet naïef over dat op een gegeven moment is die kaart uitgespeeld en dan krijg ik ze echt geen stok meer mee. Maar het is best wel lastig, vind ik, om alleen maar, als je alleen maar zegt wat de bedoeling is, kijk, dat kind verveelt zich of denkt gewoon dit doet iedereen, dus dat doe ik ook.
Speaker 1:En als je alleen maar zegt, ja nee, dat is niet goed om, en dan komt er een verhaaltje. Ja. Eigenlijk probeer ik dan ook voor zo goed en kwaad als er gaat ook iets tegenover te zetten wat dan een alternatief kan zijn. Het is een beetje als ik naar mijn werk kijk, ik adviseer over informatiebeveiliging, dan willen we eigenlijk bepaald gedrag liever niet. Ja.
Speaker 1:Sterker nog, gewoon niet. Nee. Maar dan zeg ik altijd ja, maar goed, als wij zeggen ja, moet dat niet meer doen, maar wij bieden geen alternatief, ja, dan moet je het ook gewoon lekker blijven doen. Ja. Want je kunt niet ene wel doen en dat de andere niet.
Speaker 1:Je kunt niet zeggen dat mag niet meer, maar dan geen alternatief bieden. Ja. Zo kijk ik dan ook een beetje naar mijn kinderen. Dan denk ik, ja, hoe zou dat daar nou kunnen lukken? In plaats van blijven steken in dat het niet meer mag, ja, maar wat Ja, ja.
Speaker 1:Hoe moet je er dan wel mee omgaan? Of wat moet dan een andere tijdsinvulling zijn?
Speaker 2:Ja, bij de oudste, die is inmiddels dus 12, heb ik hem iets anders benaderd. Want die, kijk, waar ik me ook wel wat zorgen over maakte, daar heeft weinig mee te maken. Maar in hoeverre als je alles digitaal doet, ben je nog in staat om echt diepgewortelde vriendschappen te ontwikkelen. Als contactvluchtig wordt en grotendeels digitaal. Dus een beetje off topic misschien.
Speaker 2:Waar ik zelf heel veel aan heb gehad, niet dat ik het perse op heb geprobeerd te leggen, maar als vervanging wel, Is de vrienden vanuit de kerk, vanuit de tienenclub, omdat je gewoon in dezelfde levensfase door dezelfde twijfels en dat soort dingen heen gaat.
Speaker 1:Zelfde vragen.
Speaker 2:Ja, dat geloofscomponent, om dat dan te kunnen delen, dat is zo belangrijk. En als hij op de voetbal zit en op drummen en op zijn telefoon, laat maar zeggen, dan gaat hij die vriendschappen niet ontwikkelen binnen die binnen in de context van geloven, laat maar zeggen.
Speaker 1:In ieder geval niet op de en niet op de manier zoals jij en ik dat gewend Nee,
Speaker 2:dus ik zei ook al direct van nou, misschien is dat niet erg, want misschien is dit een nieuwe vorm van vriendschap. Dat weet ik niet, hè. Maar ze hebben wel op vrijdagavond bij ons in de kerk een ontzettend leuke activiteiten voor voor jongeren van 12 tot 15. En dan kan hij nu om half 11 terug op de fiets zelf. Vinden we helemaal te gek natuurlijk.
Speaker 2:Ja, en daar wil ik wel graag dat die naartoe gaat, in ieder geval 1 keer in de maand.
Speaker 1:Dat stimuleer je wel maximaal.
Speaker 2:Ja, en dat probeer ik gewoon wel als vervanging te zien voor een avond gamen en op je telefoon zitten natuurlijk. En daarmee probeer ik ook wel dat die gewoon in de relatie, in de context van geloven, ook relaties ontwikkelt. En als je dat eruit haalt, laat ik maar zeggen, dan moet je dus echt op zondagochtenddienst, dan zit die echt om zich heen te kijken van wat doe ik hier? Maar die vrijdagavond vindt die helemaal te gek wat die met zijn jongere doet. Dus daar zit wel een link, denk ik.
Speaker 1:Maar hoe zou je dan bijvoorbeeld willen dat als je kijkt naar je eigen kinderen, en we hebben het over niet gelijk zijn aan de wereld, hoe zou je dan willen dat je kind, of misschien is dat helemaal geen vraag, maar hoe zou je willen dat je kind dan positief christelijk opvalt? Of is dat nog niet een verwachting die je op die leeftijd hebt? Nee. Jij loopt voor de mensen die luisteren, ja, dat is eigenlijk een overbodige toevoeging, want anders hoor je dit niet. Jij loopt qua kinderen een paar jaar op mij voor.
Speaker 1:Zo voelt het, hè? Dus ik zit met interesse te luisteren naar af en toe als jij wat vertelt over jouw oudste, dan denk ik ja, dat is voor mij ook een volgend hoofdstuk. Ja. Dick doet dat af en toe bij mij, want die zit met oud net weer een paar jaar onder. Kijk je af en toe om je heen van, o ja, dit er nu aan te komen.
Speaker 1:Bergje. Bereid je maar voor. Dus hoe zou je dan willen dat jouw kind dan niet gelijk aan de wereld is, ja, dat zul je misschien niet in die tekst uitleggen, maar wat verwachten we daar? Nou, is een hele
Speaker 2:goede vraag. Wat we verwachten vind ik lastig, omdat hij iets moet waarmaken wat ik van hem verwacht. En ik weet hoe moeilijk die periode gewoon is als je gewoon 12 bent. Moeilijk tussen haakjes, hè. Je bent vol in ontwikkeling en je probeert erbij te horen.
Speaker 2:Dat is het denk
Speaker 1:Dat is het belangrijkste misschien nog wel.
Speaker 2:Ja, en je maakt je wat meer los van je ouders. En je verschuift wat meer op naar peer pressure in plaats van ouder-kind relatie, waar je waardes uithaalt.
Speaker 1:Dat merk jij ook. Ja,
Speaker 2:zeker, tuurlijk. En ja, dus ik hem opleg of wat ik van hem verwacht, laat maar zeggen. Ik weet niet of die hetzelfde gedrag vertoont als je eenmaal in de in de klas zit. Of als hij met zijn vriendjes in een tussenuurtje naar de Jumbo gaat of naar de stad, weet je wel. Een fucking blackbox.
Speaker 2:Ja. Kan hem toevallig wel op zijn pimp als zo nu en dan volgen. En hij zit weer bij de Mcdonalds.
Speaker 1:Als de digitalisering weer, hè.
Speaker 2:Als je wel trakteert voor je vrienden. Als je knieën eentje hamburger zit eten, als de rest niks heeft. Kan ik een beetje zorgen voor die wezen naast je.
Speaker 1:Nee, dus Ik vind het wel een mooie. Je knoopt het wel even goed. Ja, je zou bijna zeggen dat je dit vaker doet.
Speaker 2:Zeker niet. Nee, het is dus ik vind dat in de opvoeding ook wel echt een lastige. En kijk waar ik hem wel denk ik een klein beetje ook weer in kan begeleiden zijn dan toch wel vind ik ook de gevaren voor het infomermen. Voor hoe snel je seksueel expliciete zaken kunt vinden. En dat dat gewoon, ja, waarom blokkeer ik dat nou op je telefoon voor nu?
Speaker 2:Omdat ik 12 bent en nog te jong bent om daarmee om te gaan. En ja, waarom ben te jong om daarmee om te gaan? Omdat je tegenwoordig alles kunt zien en vinden wat je wil. En dat is niet per definitie gezond. Nee, absoluut En je hoeft niet daarmee je vriendjes te volgen die dat hartstikke leuk vinden, waar ouders dat niet erg vinden.
Speaker 2:En dan zit er nog een heel groot verschil tussen vriendjes die de jongste zijn van 4 of 5 kinderen. Die dus ouders of de jongens hebben, broers hebben die al op het HBO zitten bij wijze van. En hij in de eerste en de oudste is, hè.
Speaker 1:Dat is een andere wereld, hè?
Speaker 2:Dat is een hele andere wereld.
Speaker 1:Dat merk ik ook inderdaad.
Speaker 2:Die spelen gewoon GTA, Call of Duty, weet wel, dat soort dingen. Daarin, laat ik maar zeggen, ja. En soms doen die dingen die hij dan niet mag ook een beetje pijn natuurlijk, omdat zijn vriendjes het wel mogen. Dan probeer ik hem daarin mee te nemen.
Speaker 1:Maar hij zou misschien liever wat gelijksoortiger aan de wereld zijn op dat moment.
Speaker 2:Ja, precies. Dus mijn verwachtingen, wat ik hem probeer op te leggen, is niet helemaal ver altijd natuurlijk voor hem. Maar in mijn optiek is dat wel voor zijn eigen bestwil. Maar dat is wel een lastig onderwerp, vind ik ook qua opvoeden. En tegelijkertijd mag je denk ik ook gewoon daar ook een beetje ontspanning in vinden, denk ik.
Speaker 2:Dat hoeft niet zo.
Speaker 1:Ja, en ik denk ook, ontspanning Vertrouwen
Speaker 2:misschien is een beter woord.
Speaker 1:Ik wou zeggen het ook niet op zijn beloop laat. Net als we eerder zeiden van de zorg voor de wezen in de weduwen. Als je even niet oplet, dan is de week weer voorbij, een maand voorbij, dan is er een jaar voorbij. Ja, als het ook om je eigen kinderen gaat en het opvoeden van ze. Ja, soms, ik weet niet hoe het met jou over gaat, maar soms is het ook gewoon aan het eind van de week ben je zelf moe en dan denk je, ja, ja, ja, dit gaat niet helemaal zoals ik het voor ogen had.
Speaker 1:Ook hoe ik dat zie. Maar ja, dan laat je ook wel eens wat lopen. En dan probeer ik altijd wel bij mezelf te denken, oké, ik kan het nu wel even laten lopen. Maar er moeten wel even later nog op teruggekomen worden, want ik vind het wel belangrijk om deze botte reactie van mij of ongenuanceerde, vermoeide kop die ik trok of zo, om die uit te leggen. Omdat ik graag wil dat hij begrijpt dat daar meer achter zit dan hij misschien denkt.
Speaker 1:Hij zegt hij omdat mijn oudste is, een jongen. Ja. Daar gaat het vooral over dan. Maar dus ja, het vergt wel discipline om omdat allebei de zaken die we vanavond bespraken, vergen wel discipline. Ik ben zelf wel iemand die aangaat op discipline.
Speaker 1:Kleine anekdote misschien ter afsluiting. Ik fiets altijd op vrijdag en ik fiets altijd best wel vroeg op vrijdag. En ik weet nog heel goed dat ik vorig jaar kwam ik jou en ik het tegen op de racefiets. En jij was op de terugweg? Ik was al klaar, ja.
Speaker 1:Je was al klaar. Dus tussen kwart voor 7, 7 uur des morgens fietste ik op de IJsselbrug. Ja. Ik kwam uit Hattem, maar je had al de hele route erop zitten. Ja.
Speaker 1:Toen dacht ik jeetje, respect. Weet je, er is nog iemand die is nog veel gedisciplineerd dan ik ben. Kortstondig. Ja, nee, maar goed. Ik dacht echt wauw.
Speaker 1:Ik was echt impressed. Dus die discipline ben ik wel, lukt wel zeg maar. Alleen ja, is ook wel weer waarom ik aarzel is omdat het ook wel wat kaal is, Alsof je discipline Ik blijf het gewoon stug doen, terwijl eigenlijk wil je, zeker als het om mijn geloof gaat, wil ik dingen doen vanuit een diepere geworteldheid, diepere fundament dan van ja, dit is puur de discipline. Ik voer mijn kinderen op vanuit discipline, weet je wel. Ja, ja.
Speaker 1:Klinkt ook niet echt.
Speaker 2:Nee, dat is heel veel rare associatie.
Speaker 1:Ja, dus die moest ik even nuanceren voordat we offline Nee,
Speaker 2:en tegelijkertijd mag je jezelf inderdaad best wel wat opleggen. Juist als het hier denk ik om gaat. Nou,
Speaker 1:dus mensen die luisteren, hoor je dat? Dus kom op. Discipline. Hé, Joep, dank je wel. Ik vond het leuk.
Speaker 1:Het leek best wel op hoe wij normaal praten. Ja, zeker waar. Heb je
Speaker 2:helemaal gelijk en hartstikke leuk.
Speaker 1:Hé, dank je wel. Fijne avond. Doeg. Ja, dankjewel voor het luisteren. Dankjewel Job voor het leuke gesprek.
Speaker 1:We hopen allebei volgens mij dat we nog een keer zullen opnemen. Gaan we vast doen. Ja, daarmee komt dus aflevering 60 tot een eind. En we hebben we naderen ook al een beetje het einde van het seizoen. Naderen als in ja, ik ben al wat plannen aan het maken.
Speaker 1:Hey, hoe zien die resterende afleveringen er nou precies nog uit? In de vorige aflevering heb ik daar al iets over verteld. Dus we gaan nog wat leuke combinaties maken met gasten. Ik hoop ook met leuke onderwerpen. Dus ja, als je toevallig deze aflevering luistert.
Speaker 1:Dan wordt het echt wel tijd dat je je gaat abonneren in je podcast app. Dus zoek gewoon op geloofsvoer gesprek, abonneer je en dan rollen de afleveringen vanzelf binnen. Je kan ook gewoon ons volgen op Facebook of Twitter. Dan zie je ook daar wanneer er een nieuwe aflevering online staat. En nogmaals de oproep.
Speaker 1:Vind je het leuk om te reageren omdat je tijdens het luisteren je zit op te vreten? Of omdat je denkt, ja, maar daar valt nog meer over te zeggen. Dan is onze missie eigenlijk al geslaagd, want dan hebben we iets teweeg gebracht bij je. Maar lijkt het leuk om dat ook ons te laten weten? Stuur dan een e-mail naar gesprekgeloofsstoer punt nl en dan is dat voor ons weer leuke input voor een volgende aflevering.
Speaker 1:Nou, voor nu nogmaals dank voor het luisteren en tot over 2 weken.
