#110 Grenzen als houvast voor (nieuw) geloof (met Dick)
Wat leuk dat je er weer bent joh. Ik heb toch het idee dat
Speaker 2:we daar misschien niet lang genoeg of vaak genoeg bij stilstaan. Tof dat je weer luistert naar een geloofsvoer gesprek. Misschien voor het eerst of voor het Zweeds. En misschien voor 100 een dienst. Hoe dan ook, leuk dat je er weer bent.
Speaker 2:In deze aflevering ga ik in gesprek uiteraard weer met Dick en we gaan het hebben over grenzen. En waarom het verleggen van grenzen, het ontdekken van grenzen en het ervaren van grenzen kan helpen in je geloof. Ook wanneer dat geloof een geheel nieuwe of andere vorm aanneemt. Nou, interessante teaser hoop ik hè? Hey, veel plezier.
Speaker 2:Zo, dit.
Speaker 3:Daar zitten we.
Speaker 2:Daar zitten we.
Speaker 3:Even wat de luchtige onderwerpen met al die, atheïsme, lekker atheïsme,
Speaker 2:Apartyisme, Achnost. Ja, we gaan het ergens anders over hebben, maar Je moet maar even vertellen waarover dan.
Speaker 3:Ja, ik denk dat het misschien kwam. We waren een tijd geleden in een podcast met 2 hele leuke gasten.
Speaker 2:Ja, wij waren te gast.
Speaker 3:Waren te gast in een podcast. Die over geloof ging. Misschien moeten we dat er ook bij vertellen, want er überhaupt niet heel veel podcasts te zijn. Althans niet Omroep huizen, maar gewoon door hobbyisten zoals jij en ik.
Speaker 2:Dat deed mij eigenlijk wel goed. Ik dacht: ja, we zijn echt uniek, hè?
Speaker 3:Ja, dat klopt. Dat was ook wel leuk. Maar ze hadden er echt werk van gemaakt en dat nam sowieso al voor ze in om contact met ons op te nemen. Dat bleek dan niet makkelijk, wat jou als security expert ook alweer fijn vond waarschijnlijk. Maar goed, uiteindelijk kwamen ze bij hen en hebben we een leuke podcast opgenomen.
Speaker 3:Maar ja, daar kwamen toch een aantal begrippen, kerkelijke begrippen, omdat wij vanuit een andere kerkelijke stroming voorbij komen, waarvan ik toch dacht van: dit is vreemd, raar, gek. Dit loopt misschien zelfs wel een beetje zo tegen grenzen aan waarvan ik denk, hier wil ik nog in meegaan of iets dergelijks. En toen dacht ik, moeten we het niet eens een keer hebben over grenzen en grenzen die je op een gegeven moment verschuiven?
Speaker 2:Geloofs, grenzen in je hoofd.
Speaker 3:Geloofs, ja precies. Mijn opvoeding, mijn ouders waren denk ik best wel streng. Dus mijn leven was, zoals veel mensen ook denken, het christendom is wel redelijk begrensd van wat je mocht op zondag, hoe we dat deden.
Speaker 2:Ja, wij tankten bijvoorbeeld niet op zondag.
Speaker 3:Ja, maar wij zouden ook, mijn ouders zouden ook nooit met de pont gaan, weet je zo'n pontje over of we zouden een ijsje kopen.
Speaker 2:Zwembad.
Speaker 3:Zwembad, gewoon ja, gewoon een beetje dat dat
Speaker 2:Als kind was het dan ook wel lekker om dan die inconsistenties in die grenzen daar tegenaan te schoppen, toch?
Speaker 3:Ja, als je dan op een tolweg rijdt, moet je wel tol betalen.
Speaker 2:Zwemmen in het zwembad mag niet, als je dan naar een recreatieplas gaat, je gewoon je handdoek kan neerleggen, dan kunnen we wel zwemmen. Voelde aan
Speaker 3:alle kanten als een Ja,
Speaker 2:Ik heb
Speaker 3:gehoord dat de Joden dat dan ook mogen, maar dan op sabbat op de zaterdag. Maar er zijn hele strenge Joden die dan alles een soort voorprogrammeren, zodat ze zelfs niet op het knopje van de lamp hoeven te drukken. Dus die gaan echt zo ver dat je dan dus echt echt geen handelingen doet. Dus er zijn echt gewoon allemaal timers
Speaker 2:in Ik zou zeggen, het wordt een beetje obsessie.
Speaker 3:Ja, om maar aan te geven dat het best wel zijn die daar heel strikt in zijn. Maar goed, heel veel, heel veel grenzen en maar ook misschien ook wel op school. Dus ook met veel, ik bedoel ook wel met sociaal wenselijk. Van mocht je wel of niet Harry Potter lezen, was ook was toendertijd op de middelbare school ook nog wel iets. En als muziekliefhebber, ja, wat mag je luisteren en niet?
Speaker 2:Zeker ook een paar hele relevante vraag destijds als een Metal-liefhebber En
Speaker 3:kijk, en volgens mij geldt dat ook voor jou, toen we ouder werden, hebben we heel veel van die grenzen gewoon de deur uitgemikt. Toen deden we net alsof er open grenzen waren.
Speaker 2:Jij bent er wel eerder mee begonnen dan ik.
Speaker 3:Jij bent natuurlijk in dat opzicht dichter bij huis gebleven. Op een gegeven moment ging ik echt ver weg. Dus dan heb je soms een losscheuring. In dit geval zelfs een gedwongen losscheuring. Want je
Speaker 2:mocht niet meer thuis wonen? Ik mocht niet meer thuis wonen. Ze wilden je niet
Speaker 3:meer hebben. Maar op een gegeven moment mocht ik echt gewoon Ja, moest het allemaal zelf doen, want er was ook gewoon helemaal niks. En dat allemaal zelf uitvinden, ja, dan kom je heel snel tegen die grenzen aan en denk ik van ja, wat vind ik eigenlijk op zondag, mag ik op zondag dat wel? Dacht ik ja. Nou, dan keek ik nog een tijdje of ik niet dan werd geraakt door bliksem of zo.
Speaker 3:Dat viel dan allemaal weer mee. Rond onder je voeten openscheurden. Ja, exact dat soort dingen. Ook, dan denk ik, vind ik mezelf dan heel liberaal en progressief. Maar ook daarbij, ja, bijvoorbeeld ik sloeg, dat was 2 dagen geleden, sloeg ik nog een protestant op.
Speaker 3:Dat is zeg maar het vakblad van Pikken. En die krijg ik dan gewoon gratis zo door de bus. 1 keer in de 3 maanden of zo komt die uit. En er was dan een voorganger die zei, ja, ik zie Jezus eigenlijk gewoon, ja, Jezus was voor mij eerst altijd de Christus, maar nu vind ik Hem gewoon meer een leraar of een, ja, wijs man. Dan denk ik, en je bent dominee?
Speaker 3:Ik vind dat wel echt een beetje, Er werd niet heel veel tekst aan gewijd, dus misschien werd diegene verkeerd gequote. Want die was ook predikant, dus ik denk die gemeente vindt daar toch ook wat van als je gewoon zegt van ja, God was gewoon een random man die heel wijs was. Dan denk ik ja, volgens mij was, eenmaal als we nu in de Pasen zitten, dan vinden wij Jezus wel wat meer dan een gewoon man. Dat vond ik echt zo stuk dat ik dacht van, ik daar meteen wat van. Ik dacht, we zijn wel een beetje mijn grens als je dan gaat zeggen.
Speaker 3:Bijbel is ook maar gewoon een boek'. Dan denk je, nou ik vind er wel een verschil tussen Kluun en de Bijbel ofzo. En ik wil graag Kluun lezen, maar dat zit wel
Speaker 2:Ja, oké.
Speaker 3:Maar dat is meer een kerkelijk Ik bedoel dus inderdaad met geloofsgrenzen, het kan ook, het is best wel breed wat ik zeg, maar het is wel leuk om te bevragen. Want ik, klaarblijkelijk kom ik het wel vaker tegen, want dat is soms humor op tv. Nou ja met een podcast
Speaker 2:humor ten koste van een christen dan bedoel je.
Speaker 3:Ja of dat je we hadden volgens mij een podcast was dat een paar podcast geleden met de kruisigen weet je wel en het sinterklaasjournaal ik kon me er niet echt echt over opwinden maar dat ik wel dacht van ja waar moest dat nou weet je, moet je dan zo'n grapje maken over zo'n over een kruis? Ja, die had het ook gewoon niet hoeven doen. En ik ga dan niet, in referentie naar onze vorige podcast, ik ga er niet de barricades voor op of boze brieven schrijven, maar ik merk wel, het doet wel wat met me. Dus ik
Speaker 2:win me er wel in klein beetje over op, dus dan dat is altijd een teken dat je, ja, het raakt aan. Op zijn minst al dat je het opvalt en dat het iets aan emotie teweeg brengt, zeg Ja, dat het
Speaker 3:iets van je af laat glijden van nou ja, boeien, weet je wel. Denk als dit je ja.
Speaker 2:Maar het lijkt me best wel lastig als je als je zeg maar zoals je het zelf net verwoordde meer los gescheurd bent omdat je natuurlijk niet meer thuis mocht wonen. Dat is een grap natuurlijk hè, maar dat je dan je helemaal in een soort nieuw speelveld waar je die grenzen allemaal moet meebrengen. Op die leeftijd was het natuurlijk veel interessanter om al die grenzen thuis te laten en vooral dat hele nieuwe speelveld te vertellen.
Speaker 3:Ja, exact. Ik heb het ook vaak voor gewaarschuwd, maar dat doe je in die periode een soort solo-religieositeit maakt. Ik denk dat God 14 biertjes ook prima vindt, weet je Je het passend naar je lijf. Zondagbezoek hoeft toch helemaal niet? Ik kon eindelijk een keer uitslapen op die zondag.
Speaker 3:Ik deed van alles op zondag, omdat het me ook heel goed paste. Daar verzon ik allemaal argumenten bij dat God heel vredelievend was en mij heus niet zo straffen als ik. Daarmee ben je soms toch een beetje aan onderliggende principes voorbijgegaan.
Speaker 2:Nu ben je 40 en je bent trouwens ook 40 recent. Jij bent ouder en wijzer, want die podcastluisteraars natuurlijk al lang gegeven. Ja, precies. Die die warme podcast stem van jou, dat vergaat alleen al dat je een half jaar ouder bent. Maar hoe hoe is dat dan nu?
Speaker 2:We hebben dan Nu refereren we naar een periode waarbij je zeg maar die grenzen allemaal overboord flikkerde. Ja,
Speaker 3:lukt daar nog steeds de vruchten van. Ik ben wel blij dat ik me los heb gemaakt van heel veel dingen. Omdat ik soms ook heel erg het plezier in geloof. Als je heel veel regels en grenzen vond ik heel lang, zoals heel veel mensen denken ook naar het Christendom kijken, wel echt een geloof van heel veel macht niet. Vind dat ze met die geboden van
Speaker 2:beperkend, hè?
Speaker 3:Ja, exact en heel beperkend. En dat haalde heel veel plezier erbij. Dus toen ik dat allemaal wegdeed, ik tot geloof gekomen.
Speaker 2:Dan kun je eigenlijk veel meer onbevangen gaan verkennen wat dat geloof kan inhouden zonder dat je al dat keurslijf op voorhand aangereden hebt.
Speaker 3:Ik ben nu 40 en dan merk ik ook wel dat er ook alweer bepaalde paaltjes weer terugkomen, omdat ik ook wel weet dat bijvoorbeeld opvoeding technisch niet Bijvoorbeeld er was zo'n onderzoek, als je je kinderen 1 keer in de maand mee naar de kerk neemt, dan heb je een grote kans dat ze gewoon niet meer gaan, want het is gewoon veel te onregelmatig. Elke dag of elke week meenemen of 2 keer op zondag is best wel heftig. Heeft ook vaak nog wel de neiging om een soort tegenreactie te doen.
Speaker 2:Is dat ook een soort optimum?
Speaker 3:Ja, dus we hadden zo die 2 keer in maand, werd dan gezegd, je moet een beetje het beste nemen van beide. En dat dan de kans groter was dat mensen dan zouden blijven. Weet niet eens meer in wat voor context dit onderzoek had.
Speaker 2:Je bent niet meer alleen verantwoordelijk voor het stellen van je eigen grenzen, maar je bent ook verantwoordelijk als vader nu voor het stellen
Speaker 3:van je eigen Ja, precies. Maar ook wel het besef van continuïteit, dat het ook goed is om wel te gaan. Dus als ik nu ga zeggen van we kijken wel wanneer we gaan, weet je wel. Lekker dus diezelfde vrijheid die ik dus gewonnen had. Ja, daar zullen mijn kinderen helemaal geen baat bij hebben gehad.
Speaker 3:Die gaan dan in die eerste categorie van 1 keer in de maand waarschijnlijk komen en denken: 'Ja, ze zien aan mij niet ieder geval op die manier hoe belangrijk een kerk is.' Je gaat
Speaker 2:net zo goed 0 keer in de maand.
Speaker 3:Ja, exact. En waarom dan wel en waarom dan niet? En heb ik daar ook geen antwoord op. Er zit ook helemaal geen verhaal achter. Dus je gaat weer wat van die paaltjes terugzetten.
Speaker 3:En die mogen ze van mij later, dat meen ik oprecht, mogen ze zelf uithalen. Maar ik ga nu weer een paar terugplaatsen, ook omdat ik het zelf fijn vind en soms ook wat beter over nagedacht heb. Die zondagsrusten heb ik misschien als beperkend ervaren. Als ik nu in mijn agenda kijk, denk van nou Dik, het is goed dat er een rustdag is. Je gebruikt hem eigenlijk helemaal nog niet als een rustdag.
Speaker 2:Dan
Speaker 1:zou
Speaker 1:je er
Speaker 2:jou als kerk werken natuurlijk een
Speaker 3:andere dag voor in de plaats kunnen zetten.
Speaker 2:Net als dat je in zorg kan werken, die zorg moet op zondag gewoon verleend worden.
Speaker 3:Maar maak dan die maandag
Speaker 2:een hopelijk heb je dan een andere dag.
Speaker 3:Dus die grenzen, dat is heel fijn. Misschien herken je dat wel. Toen ze wegvielen, levert in het begin heel veel vrijheid op.
Speaker 2:Ik heb natuurlijk wat minder zo die losmaakingen gehad zoals jij. Ben wat dichter bij huis gebleven. Het was bij mij wat minder in 1 keer.
Speaker 3:Ja, precies. In je hoofd heeft het natuurlijk op een gegeven moment wel een soort
Speaker 2:Zeker, ja. Als ik het even langs de as van muziek uitleg Mijn moeder heeft me wel zo goed en kwaad geprobeerd navigeren in dat muzieklandschap. De ene band is de andere niet. Hoe harder het wordt, soms ook hoe discutabel het wordt. En ja, in het begin was ik heel erg bezig om zeg maar die harde muziek dan wel te luisteren in dat christelijke straatje.
Speaker 2:En dat dat luister ik nog steeds heel veel. Ja. Ik ik ik vind het ook wel lekker als het ergens over gaat. Tekstueel of dat het gewoon qua sfeer wat het uitstraalt spreekt het mij wel aan. Dus het is niet dat ik nog in alle boekjes na zit te lezen of er wel een goede boodschap in zit of zo.
Speaker 2:Maar ook muzikaal hoor je er natuurlijk iets van of pik je er iets van op. Ja. Dus als je dan Ik ben dat wel enorm gaan verbreden. Ik ben veel meer muziek gaan luisteren. Ook de ja, veel meer.
Speaker 2:Ik bedoel vooral muziek die helemaal niet per se in dat straatje past. Dat voelde als heerlijk, want er is gigantische Laat ik het zo zeggen, christelijke muzikanten maken niet per se betere muziek ook.
Speaker 3:Ik weet niet hoe het bij jou was, maar het was ook niet alleen maar gewoon alleen maar teksten. Ik bedoel, het het was ook gewoon een levenswandel, weet je wel. Ik vond slecht voorbeeld, helemaal niet heel fan van, van Rattle Chilipepers. Ja, die stonden niet bekend om om hun vegetarische levensstijl, zeg maar, of hun non-drugs en alcoholgebruik. Ja, eerder het tegenovergestelde.
Speaker 3:Ja, dat was eigenlijk ook al genoeg om zo'n hele band in de ban te doen.
Speaker 2:Ja, dan ging het eigenlijk helemaal niet om de muziek, maar om Nee, om leven. Ja, precies. Dus op het moment dat je dan die muziek toelaat, dan word je ook blootgesteld aan die manier van leven. Dat laatste viel volgens mij allemaal nog wel mee.
Speaker 3:Ja, maar ik heb momenten dat ik dacht dat ik dat beetje zoekende moet ik mee naar een verzameling.
Speaker 2:Daar moet ik even een klein grapje tussendoor maken. Ik woon in Zwolle, jij trouwens ook weer natuurlijk, maar al jarenlang als ik dan fiets dan kom ik ook wel eens langs het huis waar jouw ouders wonen en dan hebben die als vogelverschrikkers hebben die jouw o cd's collectie. Cc collectie. Collectie. Dus ja die hebben ze toen ingenomen En die en die CD's die staan
Speaker 3:hier in Ja, klopt ja.
Speaker 2:Zodat de asperges ook daadwerkelijk
Speaker 3:Ja, die die voorraadraad raakt een beetje op volgens mij.
Speaker 2:Maar ik bedoel we zullen misschien niet de enige zijn die wel eens die vanuit hun jeugd dat wel hebben gedacht. Moeten we niet radicaal afscheid nemen van alle onzuivere muziek?
Speaker 3:Ja, het ging ook wel ver. Ook televisieprogramma's kijken natuurlijk heel veel series met zijn tweeën, maar er zitten er heel veel bij waarvan ik denk dat mijn ouders misschien op het gebied van seks of drugs Die hele HBO heeft er volgens mij toen dus op een gegeven moment een sport van gemaakt van hoe kunnen we zoveel mogelijk de grenzen opzoeken in dat opzicht. Ook van christelijk Amerika denk ik af en toe wel eens.
Speaker 2:Ja, en wat krijgen wij veel HBO's?
Speaker 3:Ja, precies. Weet nog wel Six-Vit-Under, wat op zich best wel een christelijke serie is.
Speaker 2:Ga je nou Six-Vit-Under of Six-Vit-Under?
Speaker 3:Nou, zeg ik per ongeluk Six-Vit-Under? Ja, zou kunnen. Ik hoop het.
Speaker 2:Het zou leuk zijn.
Speaker 3:Sixuiteunde over zo'n begrafenisondernemer. Dat heb ik zelfs nog bij mijn studie Religiewetenschappen gebruikt vanwege de thematiek. Maar ik weet nog wel die eerste aflevering. Daar zat seks tussen ongetrouwde mensen. Volgens mij wordt er een gay koppel geïntroduceerd.
Speaker 3:Er wordt volgens mij meteen drugsgebruik. Die serie is ook bij mijn ouders gewoon. Als ze hadden meegekeken, No way dat we dat hadden gekeken. Moest ik weer naar. Hadden we niet gehaald.
Speaker 3:Wat
Speaker 2:zeg je nou? Jody en het herten, joh? Ja, daar zoekt hij wel op. Er was een programma op EO. Ja, deze komt wel ver.
Speaker 2:Wat keek ik dan? Klein huis op de prairie, idee zeg maar.
Speaker 3:Ja. Dokter
Speaker 2:Quint. Nee, maar het is gewoon Ja, het was wel duidelijk
Speaker 3:waarom mijn ouders dat wel geschikt vonden. En daar ben ik wel heel erg Ik voelde ook trouwens qua media wat minder grenzen. Jij kijkt bijvoorbeeld ook de Ruggest Gemstones op HBO. Dat is volgens mij 1 en al in de kak zetten van die dominees.
Speaker 2:Ja, die rijke dominees lijken vooral de buitenkant om leven te leiden, maar ze voelen gewoon geld te grazen en vloeken en tieren.
Speaker 3:Van alles wat God eigenlijk verbiedt, doen ze dan,
Speaker 2:hè? Ja.
Speaker 3:Dus daar voel ik minder godslastering. Maar ik weet nog wel dat in dat opzicht blij ben dat het palet wel groter is geworden. Mijn ouders vonden bijvoorbeeld ook voor Rolling Stones dat de sympathie voor de devil, weet je wel. Alleen al omdat het woord 'devil' erin zat, maar dat je dan later leest dat het dan over drugsverslaving gaat of weer dergelijks. Soms merk dat je soms hele mooie betekenis daarachter juist hebt.
Speaker 2:Ja, dat kom je helemaal niet, want die deur ging meteen dicht eigenlijk.
Speaker 3:En soms ook andersom. Heel veel kerken vinden dat 'Hallelujah' heel mooi van Lennard Cohen. Of 'Puckley' of 'Onderkoffers'. Maar dat vind ik eigenlijk weer zo'n nummer dat gaat heel erg over iemand die niet gelooft. Ik denk dat als je de Limburgs er dan bij pakt, zou je eerder zeggen: die moet je eruit toffen.
Speaker 2:Als we over de grenzen nadenken, dan gaat het om mediaconsumptie, series en muziek die luistert.
Speaker 3:Maar toch ook een godsdienstige opvatting hebben we het ook over gehad. Zou zeggen dat Jezus ook maar
Speaker 2:Ja, precies. Daar wil ik inderdaad meer op inzoomen. Als het gaat om de inhoudelijke kant van wat je gelooft en je ontmoet natuurlijk mensen die misschien wel hele wezenlijke aspecten van je geloof relativeren.
Speaker 3:Ja, weet je nog dat we een apostolische genootschap zijn geweest, hier in Zwolle. Zeker. Er was toch wel een beetje van: hoe gaan we proberen op zoveel mogelijk manieren om het woord God heen te breien? Wat ik zo geforceerd vond toen in die dienst. Weet nog dat we dat zo zeiden.
Speaker 2:Ja, zeker.
Speaker 3:Ik denk dat het, het voelde voor mij toch nog echt wel als een kerk hoor, maar toch ook weer, we zijn ook nooit meer teruggekomen. Ik denk ook wel om die reden. Ja. Dat ik dacht van: wat is dit? Noem dan ook gewoon man en paard.
Speaker 3:Weet je wat
Speaker 2:het is? Ik vind ook wel lekker. Ik vind het wel lekker om dat te ervaren. Ik vind het fijn om te ervaren dat er dus grenzen zijn. Dat wil ik niet zeggen dat ik elke keer als ik zoiets voel dat ik daar dan ook op acteer of zo of bijstuur.
Speaker 2:Maar ik vind het wel lekker om te voelen, omdat als alles, als je dus geen grenzen meer hebt en alle elke geloofsinvulling en elke geloofsopvatting is geoorloofd, zeg maar. Dan heb je ook niks, Nee, dat klinkt
Speaker 3:vriendelijk, want je zegt dan eigenlijk van iedereen is welkom, maar is dat zo?
Speaker 2:Hebben natuurlijk wel eens eerder ook in de podcast gezegd van het zou een kerk sieren als ze gewoon helder zijn over waar ze voor staan, zodat je niet dat iedereen is welkom, maar dat je dan wel na 4 jaar hoort ja, maar goed als je als je homo bent, dan mag je dit niet doen, je wel? Dan dat is natuurlijk gewoon klote, denk ik dan. Dan denk ik, ja, als je er gewoon Ik zou dan nog liever hebben dat die kerk op voorhand daar duidelijk over is, hè? Want dan bespaart dat als je als homo stel een kerk zou zoeken, dan bespaart dat een hele nare ervaring. Want je hebt misschien allemaal relaties opgebouwd en later komt de aap uit de mouw zeg maar.
Speaker 2:Dat je toch niet vol meetelt. Dus niet dat ik dan dat per se een goede insteek zou vinden, maar daar helder over zijn en die grenzen kenbaar maken. Daar houd ik wel van. Vind het
Speaker 3:aan En ook helemaal, denk ik toch? Ik bedoel, dat de Kerk in zijn algemeen, waarin je nu vanwege de kerk leegloopt, soms ook wel het idee hebt dat de kerk wel heel erg soms door sommige kerken door de knieën gaan om maar relevant te blijven. Dat ik denk ja, volgens mij is het gewoon heel goed dat we op een gegeven moment zeggen, ook als protestant, ik noem maar hele grote termen, zijn dit onze grenzen. Soms ook wel een beetje waar de CGK, daar hebben we het natuurlijk over vrouwen in het ambt gehad. Ik denk dat die grensbepalen alleen maar belangrijker zijn geworden nu we minderheid zijn geworden van wat maakt nou deze club tot deze club?
Speaker 2:Moet je dan iets iets Want zou er dan meer aantrekkingskracht vanuit gaan? Is dat dan je punt?
Speaker 3:Ja, dat denk ik wel ja.
Speaker 2:Waarom is dat een logisch gevolg? Waarom hebben meer aantrekkingskracht een logisch gevolg voor een kerkgemeenschap althans?
Speaker 3:Ik denk dat heel veel mensen moeite hebben met dat gelijkwaardigheid is. Ik heb pas ook weer geleerd, ik noemde al dat leeftijdscohort, ik denk dat van de jongere generaties is, gelijkwaardigheid een heel groot goed geworden. En ik denk dat dat ook mooi is. Maar het zorgt er ook voor dat je zeg maar iets als heteronormatief en zo, van die termen die we jaren geleden niet gebruikten, dat dat allemaal op de schop is gegaan. Ik vind het allemaal niet zo heel erg, maar er zijn ook heel veel mensen die denken: allemaal van die zelfsprekendheden.
Speaker 3:Ja, niks is meer vanzelfsprekend. Je houdt een beetje dat postmodernisme, weet je wel. Van ja, er is eigenlijk helemaal geen waarheid, weet wel. Het is maar wat je er zelf op fabuleert. Ja, nou, hierbij lekker dat je al die grenzen opengooit, maar ondertussen weet volgens mij niemand.
Speaker 3:Dit sluit je een beetje aan bij het atheïstime misschien ook wel, dat je, ja, waar moet je het dan aan zoeken? En dan kom je gewoon bij een club waarin heel veel dingen duidelijk zijn. En dat kun je super eng zijn, dus dat is super eng.
Speaker 2:En die club is dan bijvoorbeeld een kerkgemeenschap? Ja, oké.
Speaker 3:Ja, dat je gewoon zegt van ja, als je hierbij wil horen, dan moet je wel een aantal dingen, moeten erkennen.
Speaker 2:Je hoeft niet helemaal samen te vallen met al die grenzen. Hoe vormen dan ook maar zijn vorm krijgen binnen die kerk. Je hoeft niet daar helemaal mee samen te vallen om lid te kunnen worden. Maar je moet wel ik zie dat er weer een accu leeg is van een van een camera. Hartstikke mooi.
Speaker 2:Ja, dat blijft toch wel leuk. Je hoeft er niet helemaal mee samen te vallen, maar je moet toch wel de meerderheid van de uitgangspunten kunnen onderschrijven om zinvolle fijn lid te kunnen zijn.
Speaker 3:Toen je vroeg waarom dat is, denk omdat dan alles zo op drift is, de Kerk wel echt we hebben het vaak over gehad ik denk dat dit gewoon de Kerk 'een anker' kan zijn. Iets waar je voor anker kan komen te liggen. De Kerk moet zich ook beseffen dat ze dat zijn.
Speaker 2:Maar dan moet dat ankerpunt, om even met dat beeld te blijven, niet steeds wijzigen. Nee, dat ergste. Als je meebeweegt, bid je juist niet waar misschien die behoefte
Speaker 3:aan is. Exact. Dat klinkt soms dus heel erg in contrast met de bevrijding die ik heb ervaren van al die grenzen. Maar ik vind het in samenspraak met jou dat ik het fijn vind dat er ergens ook bleek, die randen lagen iets verder dan ik dacht, gelukkig. Er lagen toch wel weer grenzen waarvan ik ook zeg van ja, besef me ook wel waar dat dan op een gegeven moment lag.
Speaker 2:Ja, ik vond het ook wel prettig, wat ik net al zei, je die grenzen ervaart. Als je nou dan gaat de deurbel doen even pauze. Ja. Maar dat kan zo gebeuren tijdens de podcast hè dat je even de voordeur moet opendoen. Staat een man met een grote taart in een doos, maar hij was helaas voor de buurman.
Speaker 3:Die neem je ook niet aan, toch? Moet ik een grens aangeven?
Speaker 2:Ik ben over mijn grens gegaan, denk ik dan, want ik heb hem aangenomen en in de koelkast gezet. Stille hoop natuurlijk dat ik straks Heel christelijk van je trouwens. Ik dacht meer dat ik straks een stukje kreeg.
Speaker 3:Dat moet je even zeggen. Je hem geeft,
Speaker 2:Ja, een tiende, toch? Een tiende moet je afstaan, toch? Een moet afstaan.
Speaker 3:Geloof je buurman of niet? Of is dat een work in progress? Ben je nog bezig om hem langzaam te bekeren?
Speaker 2:Ik ben altijd bezig met mensen bekeren.
Speaker 3:Je zou ook dat kunnen doen en dan een Bijbel uit je huis. Of heb je er al zoveel uitgedeeld dat je
Speaker 2:ook geen Bijbel meer in huis hebt? Ik moet even kijken of ik nog wat heb liggen.
Speaker 3:Dat je welke Bijbel geeft. Dan zeg je: dit is voedsel voor je mond, maar ik heb ook voedsel voor je hart.
Speaker 2:Ja, je kent me al heel wat jaren. Zien wij ooit deze woorden uitspreken en zo handelen? Is echt
Speaker 3:heb nu teruggekaatst van hoe ver ben jij met jouw buren, Dick? Die zitten namelijk nog aan mijn huis vast. Je hebt nog kunnen zeggen van ja, daar zit die buxushaag tussen.
Speaker 2:Ieder voor zich. Grenzen. Ja, Wat ik nog wilde zeggen voordat de deurbel ging, is dat als je, je jij zo mooi noemt op drift raakt
Speaker 3:Danielle vindt bijvoorbeeld dat ze niet op drift is geraakt. Snap ook wel eens Nee, maar
Speaker 2:Laat ik het voor onszelf spreken. Je geloof wat je hebt meegekregen uit elkaar haalt, wat we ook in een blog wel eens over geschreven hebben in de vorm van woord deconstructie. Dus je haalt uit elkaar, je hebt een kaartenhuis en dat heb je aangereikt gekregen van je ouders. Het wordt volgens mij heel gezond dat als je ouder wordt, dat je dan op een gegeven moment die onderste kaarten eronder wegtrekt en dan dommel die hele stapel in elkaar. Maar daarnaast sta je wel even met de brokken hè.
Speaker 2:Dan denk je wel van oké, ik heb nu al die bouwstenen hier en ik het voelt goed dat het huis waar ik tegenaan geschopt heb eindelijk in elkaar gezakt is. Maar oké.
Speaker 3:Nou, dan moet ik in mijn geval zeggen dat die onderste stenen die bleken dus wel de rotzooi erboven, ja, dat allemaal vervangen worden. Maar ik kwam, ik stuitte dus ergens op die dingen die dus jij zei dan haal je die onderste er ook uit, maar die bleven voor mij liggen.
Speaker 2:Ja oké, maar nu ga je een beetje met mijn metafoor aan de haal. Ja, zou ik zou het zelden kunnen zeggen.
Speaker 3:Je gaat weer opnieuw in elkaar zitten.
Speaker 2:Ja, gaat in ieder geval weer opnieuw in elkaar zitten. Of je dan zegt van nou, ik ben helemaal totaal atheïst geweest. Een rabiaat.
Speaker 3:Een rabiaat. Dus helemaal de kroegen afgeschuimd.
Speaker 2:Zo krachtig beeld. En daarna kom je tot de ontdekking dat dat geloof je toch wel te bieden Nou dat heb ik dan niet gehad. Dat is meer jouw levensverhaal denk ik. Ja, ja, dat moeten we ook nog
Speaker 3:eens keer over hebben.
Speaker 2:Maar dan ga je weer, dan heb je zeg maar die dan valt het op de grond en dan dat voelt wel als een bevrijding, maar je staat ook wel een beetje ernaar te kijken en denkt ja kom ik ook nog weer tot iets nieuws? Het ervaren van grenzen geeft op dat punt hoop, want als je die grenzen ervaart, dan denk wacht even, de hele dingen zijn in elkaar gezakt, maar ik ervaar hier een grens. Kennelijk heb ik hier ergens een nieuwe kaart die ik kan gebruiken.
Speaker 3:Zo ben ik inderdaad gaan bouwen. Op een gegeven moment voelde ik ook een toenemende verantwoordelijkheid. Het is gewoon heerlijk om die eerste jaren gewoon een beetje lekker te freewheelen. Op een gegeven moment denk je ook weer van, ik heb volgens mij ook een verantwoordelijkheid om hier weer wat neer te zetten.
Speaker 2:Waar komt die verantwoordelijkheid vandaan?
Speaker 3:Ja, weet niet, vooral toen ik terugkwam naar Zwolle, toen had ik heel erg het idee van ik was al die tijd gewoon lid gebleven van de kerk, zelfs die 10 jaar dat ik in Nijmegen had gewoond. Ik lidmaatschappen, eigenlijk niemand zou wat veranderen. Maar ik voelde echt dat ik wat terug moest gaan doen of zo. Zulke termen ging ik gewoon ook in denken. Ik weet eigenlijk helemaal niet goed waar dat vandaan kwam.
Speaker 3:Maar ik vond ook gewoon dat ik mijn steentje moest bijdragen aan de Kerk. Ik ben toen in het jeugdwerk.
Speaker 2:Voelde je je daar dan in die periode van 10 jaar dan ook nog wel daar een onderdeel van?
Speaker 3:Nou ja, niet. Ik heb dat dus 10 jaar gewoon niet gedaan toen ik terugkwam toen Kladbeek of andere omgeving. Misschien het ook aan het schoolse leidingwater, maar ik denk dat het prima is als je dat dan een beetje zo laat liggen. Maar dat op een gegeven moment Je bent weer zo langzaam aan het construeren en dan ben je misschien in een nieuwe omgeving. Dan kijk je naar dat gebouw en denk je, misschien moet dat gebouw ook eens gaan bewonen.
Speaker 3:Dus ik heb hem helemaal voor metafoor pakken. Heb je hem eerst zo langzaam, dan ben je een beetje zo laf. Durft hij niet altijd helemaal voor dat gebouw te gaan staan. Misschien nog wel bang dat hij in elkaar stortte.
Speaker 2:Ik ga er vanuit in ieder geval dat na 10 jaar niet meer een sociale duck
Speaker 3:nee, dat voelde niet.
Speaker 2:Nee, dat hoefde niet.
Speaker 3:Nee, dat klopt. Ik kwam in dat opzicht ook wel weer als volwassene terug toen ik hier was. Dus ik hoefde ook niet mijn ouders nog iets te verantwoorden of iets dergelijks. Maar ik vond vanuit mezelf toendertijd dat ik dat weer deed. Maar met dat je je daarin gaat mengen, dan Ik had natuurlijk, en dat is in mijn werk nu ook, dan leg je jezelf ook grenzen op als in: ik heb ook een zekere verantwoording in mijn levensstijl en wie ik ben, ook naar de doelgroep waarmee ik werk.
Speaker 2:Zo kijk ik wel eens naar jouw werk. Ik denk, ja ik ken jou als hoe jij bent. Ik denk tenminste jou te kennen in hoe jij bent. Dat ik niet elke keer een soort op maat gemaakte renco versie van Dick te zien krijg. Dan denk ik, ja, bent niet de typische kerkwerker zoals ik die vroeger kende toen ik zelf als tiener lid was van de kerk, weet je wel.
Speaker 2:Dat waren eigenlijk altijd hele vrome types. In ieder geval op het moment dat ik ze tegenkwam en het was altijd ongemakkelijk en ik dacht ook altijd ja, ja, dan zit het maar een beetje uit met elkaar. Terwijl ik ik denk, bedoel, ik heb jou nooit aan het werk gezien en ik want ik zit er niet bij natuurlijk, maar ik denk ja, jij zal iemand zijn die vragen stelt hè, die die die tieners kietelt en probeert bij hun aan te sluiten en ook eerlijk bent. Joh, ik heb heb je gister nog in die nieuwe aflevering van Game of Thrones gekeken, weet je wel, wetende dat daar een of andere stomende seksscène in zat. Ja, Die vraag zou jij gewoon stellen.
Speaker 3:Nee, klopt. Nee, en dat is ook waar. Plus dat ik ook niet zo Ja, dan heb je ook bij jonge werkers natuurlijk ook zoveel stijlen. Je hebt ook nog de 'ik spring op tafel'-achtige types, weet je wel. Ja, dat ben ik natuurlijk ook niet.
Speaker 3:Dus ik heb daar gewoon mijn eigen stijl in gevonden. Maar ik voelde wel dat ik ook door grenzen, nou ja, ook in mijn gedrag was het ook voor die groep, net zoals het voor mijn kinderen bijvoorbeeld wel goed is om dan toch weer een soort levensstijl, denk ik, te gaan toepassen of inpassen ofzo, waarin je waarin toch niet, ja, hij werd gaandeweg wat meer christelijker, laat ik zo zeggen. Ik ben ook gewoon, ik dacht op een gegeven moment ook, het is ook volgens mij gewoon belangrijk dat ik me vaker mijn gezicht laat zien. Dat staat dan niet helemaal vol. Ja, dat staat misschien ook wel in de werkomschrijving.
Speaker 3:Maar ik dacht ook dat dat goed maar ik dacht op een moment dat dat beter Ook hierbij weer terugplaatsen van
Speaker 2:Dus niet dingen doen uit een soort vanzelfsprekendheid, maar op latere leeftijd ontdekken dat dat misschien ook wel de beste invulling van iets
Speaker 3:Ja, maar ook dan weer opnieuw aankomen dat er allemaal wel weer grenzen of verwachtingen zijn waardoor je toch ook weer een paar van die paaltjes weer teruggeplaatst hebt die dan weer, ik weet niet, alles even denderend of zo weet je wel. Soms met die grenzen opzoeken. Ik ben wel heel blij met wat ik gehad heb, maar soms ben ik nog steeds een beetje zoekende.
Speaker 2:Maar zoekende in de zin dat je vindt dat de grenzen die jouw geloof
Speaker 3:Ik heb er soms een paar van die paaltjes waarvan ik denk dat ze belangrijk zijn voor het christelijk geloof, die heb ik weer teruggeplaatst. Maar wat ik al zei, ik heb toen een hele fijne periode gehad toen, al die vrijheid, en denk ik soms die vrijheid mis. Maar ja, dan kun je soms als volwassene met kinderen ook nog wel eens hebben naar die tijd voordat je kinderen had. Dus ik denk ook dat dat er een beetje onder zat. Heb je ook gewoon een heimwee naar een soort periode die niet eens zozeer met grenzen te maken had.
Speaker 3:Die zit
Speaker 2:niet per se vast op hoe je toen je geloof vorm gaf, maar zat erop vast hoe je toen je leven kon vormgeven. Ik ben
Speaker 3:daar dus niet zo vaak mee bezig. Ik vond het wel mooi dat je zo zei dat op een gegeven moment blijkt dat een kaart te zijn, ik soms dus nu in mijn leven dingen tegenkom waarin ik mezelf dan heel progressief vind. Dan toch merk van daar zitten mijn grenzen. En ik vraag nu elke dag aan mezelf van 'wat zijn dan mijn grenzen?' Maar lees ik zo'n artikel en denk dat vind ik toch wel vreemd. Of ik spreek mensen en dan denk ik echt van ja.
Speaker 2:Maar denk je dan ook wel eens bij jezelf dat als ik naar mijn eigen reactie kijk, ik ben minder aan het worden of dat minder ben dan ik mezelf voorhoud?
Speaker 3:Ja, ook dat. Ja, ik denk dat ik de laatste tijd ook wel vaker laat vallen van ja, ik ben toch toch uiteindelijk toch een Gifmeerder jongen noem ik mezelf dan. Kijk, weet je dat dat je dat
Speaker 2:een geuzenterm ook.
Speaker 3:Ja, ja, wel een beetje. Dat ik dan zo zeg van ja, dat dat zit volgens mij ook wel een beetje in de aard van het beestje. Ja. Ik ik werd pas ook gevraagd of ik dan echt zo'n de wijk in zouden trekken, zo evangeliseren enzo. Dacht ik, ja dan merk ik dat ik daar toch een beetje zo We hebben het natuurlijk een keer over gehad van ja, Moet je het geloof nu brengen aan andere volken?
Speaker 3:Is dat onze taak of niet? Ik weet niet helemaal of we daarvoor actief deur aan deur moeten vragen of willen ontmoeten, of dat zo werkt. In zekere zin is zo'n missionair werk de wijk ingaan wel. Dat bord staat wel tegen mijn grenzen aan. Dat zijn een beetje mijn gereformeerde grenzen.
Speaker 3:God zal zich wel kenbaar maken als Hij dat wil. Dan hoef je niet iemand zo zaterdagochtend voor het bed te bellen aan de voordeur. Ik zal me ook heel ongemakkelijk bij voelen en ik voel daar ook niet helemaal
Speaker 2:Nee, maar dan zou je natuurlijk nog kunnen zeggen van vanuit het punt dat je niet helemaal samen te hangen, samen te vallen met al die uitgangspunten. Dan zou je kunnen zeggen: het is niet helemaal mijn ding, maar ik ga een keer mee. Dat is nu
Speaker 3:mijn opvatting. Of ik vind privé moeilijk, maar ik vind dat dit wel bij mijn werk hoort.
Speaker 2:Heb wel
Speaker 3:andere dingen, ook hierbij word ik weer bevraagd op wie ik ben. Dat doe ik dan toch wel heel vaak.
Speaker 2:Ik vind dat je ook in je kerk, maar ook in je gezin bijvoorbeeld, richting je kinderen prima af en toe die kaart spelen. Zit bij die kerk en dat je hebt mij nog nooit zien langs de deuren zien gaan om over God te vertellen, maar ik ga papa gaat dat toch morgen doen. Ja, en dan kijken je kinderen je meewarig aan en denken dit ben jij toch helemaal niet? En dan zou je de kaart kunnen spelen. Ja, ik vind het ook wel spannend.
Speaker 2:Het is mij gevraagd en ik heb toch besloten dat een keer te doen. En dan zouden de kinderen denken nou oké, ook best wel knappe papa, want zo zit jij helemaal niet in elkaar. Maar als dit natuurlijk vaak voor zou komen, dat je het gevoel hebt van ja, ik moet een soort ik moet de hele tijd ergens bij passen.
Speaker 3:Ja, precies.
Speaker 2:Maar daar middendoor loopt een grens. Ik hoor daar. Ik voel daar.
Speaker 3:Ja, maar ook uiteindelijk komt er dan de vraag van ja, wat is dat dan het geloof voor mij? Op een gegeven moment, als ik me zo vaak in iets ga doen waar ik me zo ongemakkelijk bij voelde, kun je denken van: dat kan gewoon een psychologisch iets zijn. Dat hoeft niet per se religieus van aard te zijn, dat je het überhaupt ongemakkelijk vindt. Dat je het ook
Speaker 2:moeilijk zou vinden om aan te bellen om te praten over de boodschappen in
Speaker 3:plaats van over God? Dat waren bij mij ook wel. Ik denk dat ik nooit zo'n bijbaantje had kunnen doen dat ik een Ziggo-abonnement aan deur aan deur had moeten verkopen. Ik vond het even verschrikkelijk vond als dat ik het evangelie had moeten langsbrengen. Ik denk dat er soms ook van die persoonlijkheidskenmerken onder Maar ik denk dat in zekere zin ook wel over mijn zegt.
Speaker 3:Dat is in ieder geval niet zoals ik het zie. En als ik me daar heel lang ongemakkelijk over voel, dan wordt dus die hele grens bevraagd. Vind ik dan belangrijk? Nee. En waarom niet?
Speaker 3:Of
Speaker 2:gaandeweg toch wel? Je bedoelt de mogelijkheid openhouden dat je verrast kan worden? Om even bij dit idee te blijven, jij langs de deur gaat op zaterdagochtend. Ik vind het al een vermakelijke gedachte en dat je gewoon je doet dat 3 uur lang en je hebt gewoon in die 3 uur heb je tegen alle verwachtingen in ontzettend leuke gesprekken met mensen. Die mogelijkheid moet je open houden.
Speaker 3:Ja, precies. En in dit geval is het gelukkig niet deur aan deur, maar is ook nog een makkelijke ding. Gewoon een
Speaker 2:zeepkist of zo?
Speaker 3:Of een gitaar? Gewoon een lekkere pannenkooi of voetballen. Gewoon voetballen en dan in de Ja, dan zie je wel of er een gesprek uit voortkomt of niet, maar het zou ook gewoon kunnen dat je alleen maar gevoel wat hebt. Dus die lap ligt iets minder hoog. Maar dit ging dan over een sportweek van Youval Christ.
Speaker 3:En die hebben wel heel erg als doel dat die eigenlijk Ik leid dan eigenlijk de jongeren op die weer de wijk ingaan. Dus ik heb niet zozeer over die doelgroep die we in de wijk ontmoeten, maar ik ben eigenlijk net zo goed voor de jongeren die ik eigenlijk moet toerusten. Klinkt, klinkt, klinkt, klinkt. Ja, dat betekent die ik eigenlijk een beetje min of meer uit de doeken moet doen van hé, Als er nou iemand komt die in het gesprek komt op geloof, hoe doe je dat dan? Wat moet je dan vertellen?
Speaker 3:Dat is dan toerusten. Maar ook dat ze op een gegeven moment uitstappen. Dat
Speaker 2:is opnieuw voor mij, moet ik zeggen.
Speaker 3:Ja, dat is heel evangelische term. Is op een gegeven moment dat valt weer wat uit, om dan op vrijdag gewoon, waren ze in het begin nog een beetje huiverig, weet je wel, een beetje een gereformeerde jongetje, dat ze dan na 5 dagen hebben geleerd van 'Hey, ik kan dit best'. Ik kan best wel voor een groep bidden of ik kan voor iemand anders bidden. Dat is ook wat jij zegt. Dat is uiteindelijk ook wel een doel, dat je uit die comfortzone iets kan opleveren waarvan je niet wist dat je daar baat bij had.
Speaker 2:Ja, maar Ik denk dan wat ik vroeger meer had gewild is een ruimte of een vrijheid om veel meer mezelf te zijn. Ik had veel dat we het natuurlijk eerder gehad. Grenzen beperkende grenzen. Je had er waren duidelijke dingen. Op zondag deden we dit niet of dat niet.
Speaker 2:Theo Maas werd niet aangezet op oudjaarsavond. Er waren allemaal duidelijke grenzen, maar ook wel beperkende grenzen. Zeker op die leeftijd ervaar je dat zo. En nu later, als ouder ben, ik ja, met terugwerkende kracht zou ik willen dat ik veel meer in eerste instantie het gevoel had gehad dat ik gewoon helemaal op mijn manier, dat ik gewoon helemaal mezelf kon zijn. Ik had altijd het gevoel dat het andersom was.
Speaker 2:Weet je, je hebt eerst zeg maar die grenzen waar je binnen blijft en daarbinnen kan je jezelf zijn.
Speaker 3:Terwijl ik dat is moeilijk.
Speaker 2:En nu denk ik ja, volgens mij, ik zou het aan kinderen meer willen meegeven. Je bent sowieso jezelf en we kunnen die grenzen daartegenaan plakken, maar het is ook een beetje nep. Het kan eigenlijk niet erg, want je bent jezelf al. We houden onszelf voor de gek. Als ik jou allemaal grenzen opleg, dan ga al die pakketpijltjes er weer uit slopen.
Speaker 3:Ja. Ook met daarmee samenhang dus dat plezier wat ik zei van dat ik op een gegeven moment gewoon gewoon dacht van omdat ik omdat je dan op een gegeven moment inderdaad een gevoel hebt dat je jezelf bent dat je dan ook gewoon meer daadwerkelijk plezier uithaalt. Ik bedoel en wij zijn denk ik een generatie die dit allemaal nog mochten bevechten. Maar ik heb ook bij alpha-cursus gezeten met wat oudere, vaak waren het mannen, die het nog veel meer hebben, veel beklemmender hebben ervaren en heel weinig plezier. Ja, dat snap je wel.
Speaker 3:Je hoorde bij een club waar je gewoon nooit plezier uithaalt. Waarin Gods liefde toch vooral onder heel veel lagen zonden verstopt was of wat voor een drukkende dingen je had. Dan heb ik het helemaal niet over als geaardheid bijvoorbeeld ook nog een probleem is. Je kan helemaal niet jezelf zijn. Maar dat je toch zo hopen, dat ik onze kinderen ook hoop, dat ze ook merken wat het ze oplevert.
Speaker 3:Wat de positieve kanten daarvan zijn. Ik verwijder mijn ouders niet, maar soms waren die grenzen best wel streng.
Speaker 2:Ja, ik kijk daar ook zo op terug. Dat was eerder onze constatering geweest dat we wel vergelijkbaar zijn. We hebben elkaar natuurlijk ook leren kennen op de middelbare school. Daar zullen we dan ook niet per toeval beland zijn.
Speaker 3:We hebben ook de waardering gehad om ergens voor te vechten. Als je ergens voor moet vechten, dat het dan wel meer geinternaliseerd wordt. Dat het wel meer van jou wordt. Als tegen niks hoeft te vechten, dan heeft het ook de neiging om heel oppervlakkig te blijven. En je denkt: ja, dat zal allemaal wel.
Speaker 3:Maar omdat wij er ook nog soms daadwerkelijk voor gevochten moeten hebben, dat dan toch nog wel als pluspunt vind. Maar dat klinkt als een negatief punt. Een soort van goed draaien.
Speaker 2:Ik naar mijn kinderen kijk, kunnen heel veel moeite mee hebben dat hun kinderen niet geloven. Ik kan me dat nog niet goed voorstellen, want ik zit niet in die fase van mijn leven waarbij ik dat vaststel. Wat ik zou willen, is dat de Godsvraag en de vragen die daarmee samenhangen dat die mijn kinderen blijvend zullen bezighouden, passend bij de levensfase waar ze in zitten. Het ergste zou ik denk nog vinden dat dat mijn kinderen schouders ophalen en zeggen ja, dat is gewoon niet niet zo van ik denk er anders over als ik als ik een vraag zou stellen. Of ik zo, maar zouden zeggen ja, dit is dit is is echt iets van de 'ancient past', weet je wel?
Speaker 2:Je stelt een totaal irrelevante vraag.
Speaker 3:Dan heb je nog liever dat ze weemoedig naar je kijken, want dan zijn ze nog een beetje teleurgesteld, maar daar vinden ze er in ieder geval nog wat van.
Speaker 2:Ja,
Speaker 3:maar gewoon helemaal niks. Net als bij de bloemenschrikcursus had kunnen zitten. Vind
Speaker 2:die afronding niet meer stoppen. Ja. Bedoel, misschien podcasten we tegen die tijd nog en kunnen we onze kinderen het in de podcast vragen.
Speaker 3:Ja, die wensen hebben we pas wel uitgesproken. Dat we net zolang doorgaan totdat onze kinderen het stokje kunnen overnemen.
Speaker 2:Ik vind dat een hele hoge lat, Dick. Maar bedankt voor nu.
Speaker 3:Ja, goede volgende. Ja,
Speaker 2:en jij natuurlijk bedankt voor het luisteren. Tof dat je er weer bij was bij aflevering 110 en hopelijk ben je er over 2 weken ook weer als er weer een nieuwe aflevering online komt. Hey, tot dan.
