#1 Heilig en profaan
Leuk dat je luistert naar de eerste episode van onze geloofsvoergesprek podcast. Vandaag heb ik het met Dick over het kleine relletje in het sinterklaasjournaal. Misschien meegekregen, misschien niet. Gaat over het denkbeeldige plaatsje Kruisichum wat in beeld kwam en de nut om dat in een kinderprogramma te laten zien, daar een grapje over te maken. Zo leek het althans.
Speaker 1:Het deed nogal wat stof opwaaien onder de christenen. En daar heb ik het er met dik over. En we komen zo gaande in gesprek over het verschil tussen wat heilig is en wat niet heilig is en hoe wij ons als protestantse daartoe verhouden en wat we daarvan kunnen leren van de Rooms-Katholieke. Nou, is onze eerste episode. De geluidskwaliteit zal misschien her en der nog wat beter kunnen.
Speaker 1:Daar wordt aan gewerkt. Zie het als een experiment. Zo zien wij dat dan wel. Niettemin hopen we dat je met plezier luistert naar ons gesprek en dat je ook toekomstige episodes zult beluisteren. Voor nu, veel plezier.
Speaker 1:Ja, met die Sinterklaas weer voor de deur kijk ik met de kinderen het Sinterklaasjournaal en daar kwam ook een soort grapje voorbij denk ik. Niet iedereen vatte dat zo op, maar er werd iemand geïnterviewd en die was in het denkbeeldige plaatsje Kruisigham. En daar stond ook een, hij had een microfoon voor zijn mond en hij werd geïnterviewd zeg maar door de studio zogezegd. En op de achtergrond zag je dus dat plaatsnaambordje, maar ook een een cruxafix met Jezus daaraan. En ik fronste mijn wenkbrauwen terwijl ik dat keek.
Speaker 1:Ik dacht goh, wat een rare plek voor zoiets in zo'n kinderprogramma. En ik zag daarna de nodige berichten op Twitter verschijnen en op leuke blogs et cetera. En ja, ik ben eigenlijk wel benieuwd Dick, wat deed het eigenlijk met jou?
Speaker 2:Ja, het was eigenlijk wel grappig, want ik was eigenlijk meer verbaasd op dat het zoveel stof deed opwaaien dan eigenlijk de inhoudelijke reacties zelf. Ja, weet je, ik vond het ook niet eens zo'n hele goede grap eigenlijk. Ik vond hem zelfs een beetje flauw. Dus als het nou lekker een scherpe grap was, dan had ik dat misschien dus wat meer gevoeld. Maar nu dacht ik ook ja, kruisigen, kruisigen.
Speaker 2:Maar ja, Ik weet het niet. Ik vond zeg maar eigenlijk weer dat mensen dacht is dit nou het ergste wat jullie?
Speaker 1:Maar vond je niet in zijn geheel gewoon overbodig dan?
Speaker 2:Ja, ik vond het wel overbodig. Ik weet dat Gert-Jan Segers op Twitter zei had het over respect. Dus dat heeft daarmee te maken van ja, als het dan niet hoeft, waarom doe je het dan? Dus dat is natuurlijk een reactie. Ja, weet je, in zo'n Sinterklaas journaal zitten wel meer van die van die dingen in waarvan ik denk nou ja, een beetje flauw ofzo.
Speaker 2:Ja, het was overbodig. Waarschijnlijk vond iemand het heel grappig. Ik vond het heel ja. Weet niet of ze het weg hadden moeten laten voor mij.
Speaker 1:Nee, nou wat ik wel proefde is een beetje in mijn eigen reactie die dat op dat moment teweegbracht, maar ook door het lezen van andermans reacties. Dat je toch het gevoel hebt dat de kans gegrepen wordt om die achterhaalde in het verleden levende gelovige nog even een sneer te geven of zo in een kinderprogramma. Ik dacht wie bedenkt dit? En is er dan niemand die dat ergens eruit filtert op de redactie? Waarom is dit nodig?
Speaker 1:Hoe meer ik er ook over las bleek de grap of de diepgang nog wel iets verder te reiken dan alleen maar christenen te kakken te zetten. Dus dat deed mij al wat inbinden. Maar heb jij daar, jij bent misschien niet meer thuis vanuit je achtergrond in de Rooms-Katholieke symboliek etcetera. Maar hadden we, zit er een soort diepere laag in die ik totaal gemist heb?
Speaker 2:Ja, ik heb dan eigenlijk weer die uitleg waar je het net over had, die heb ik denk even gemist. Dus die moet jij mij eerst even vertellen, want die, ik heb heel veel dieper dan een kruis en kruisigum heb ik hem niet begrepen eigenlijk.
Speaker 1:Oké, nou ja, misschien wil ik er te veel in lezen. En ik moet zeggen dat het bij mij eigenlijk een ander punt bloot legde. Ik ben zelf protestant opgevoed en ik zie mezelf ook nog vooral primair als een protestant christen. En ja, als protestant heb je een bepaald beeld. Ik heb tenminste een bepaald beeld over Rooms-Katholieken die toch vooral vorm boven inhoud, dat soort platitudes.
Speaker 1:En ja, dit legt het voor mij ook wel bloot dat ik eigenlijk helemaal niet zoveel snap en weet van die hele Rooms-Katholieke kerk en alles wat daar bij hoort. En ik vond het ook wel typisch dat ik dus in eerste instantie dus een beetje gekikeerd was ook. Terwijl ik proef bij jou dat jij dat helemaal niet had. En dat verbaast me dan eerlijk gezegd ook weer niet. Maar waar komt dat vandaan?
Speaker 1:Dat ik als protestant toch in eerste instantie ook gekikeerd ben?
Speaker 2:Nou ja, nou ja, dat zei je net zelf. Dat is waarschijnlijk de onnodigheid van de actie dat je denkt van ja, misschien nou een of ander goed punt willen maken. Of jullie vinden ja, weet je, het was niet veel, veel anders dan het in beeld brengen van een beeld, het kruisbeeld en dat bordje. En ja, dan moest je dus dan eigenlijk ongeveer zelf de grap er wel bij bedenken. Terwijl als we daar nou een of ander statement hadden gemaakt, dan was het misschien wel bevredigend geweest.
Speaker 2:Maar dit was ook zo kort, zo ja. Ik kon er ook niet zo heel veel meer van maken. En ik vond hem dus ook een beetje flauw, weet je wel. En
Speaker 1:ja, kijk wat mij waar mij
Speaker 2:het aan het deed denken was natuurlijk die cartoons van Mohammed die natuurlijk nu weer helemaal natuurlijk met die moord opathie die Franse leraar die dan wilde vertellen over de cartoons en de moslims natuurlijk veel moeite hebben met ja, als je daar Mohammed beledigd, dan krijg je wel wat meer reacties dan wat er nu zeg maar overkwam waaien naar aanleiding van dit met wat Twitterberichtjes en zo. Ja, dat, dat is veel heftiger. En ik heb tijdens mijn opleiding religiewetenschap heb ik geleerd dat dat komt omdat christenen misschien onder invloed van
Speaker 1:de
Speaker 2:verlichting zijn subject en object gaan scheiden. Dat wil zoveel zeggen als als iemand zeg maar een cartoon maakt van Jezus, dan denken wij niet van ja, dat is echt Jezus. Wij denken ja, dat is iemand die een tekening maakt over Jezus. Dus wij voelen ons ook niet zo heel snel geschoffeerd in het algemeen als iemand dus zo'n grapje maakt. Terwijl moslims daar ligt het subject en object op elkaar.
Speaker 2:Die vinden dus zeg maar als jij Mohammed tekent, dan is dat dus ook Mohammed. Dus is een belediging of zo'n tekening daar iets raars van maken. Is dus ook een rechtstreekse belediging aan Mohammed.
Speaker 1:Ja, God lastig.
Speaker 2:Een ander sentiment. Exact, exact. Ja. Kijk, en dat is natuurlijk Ik merkte dus dat mijn achterblijver van mijn reactie dacht van mij heeft dat te maken met Ja, weet je wel. De Jezus en de God die ik aanhang, die is zoveel groter dan zo'n flauw grapje.
Speaker 2:Weet je wat ik bedoel? Het komt niet eens in de buurt van hun belediging. Omdat dit ja, je staat er gewoon te ver af. Je wel. Is ja.
Speaker 2:Misschien het enige wat het is, is dat het van een seculiere bron komt en niet van een christelijke bron.
Speaker 1:Ja, zelf heb ik wel gemerkt dat ik denk gaandeweg een dikke huid heb gekregen voor dit soort grapjes inderdaad. Ik heb niet de mooie woorden om dat zo te beschrijven als jij het, maar ik herken me er wel in. Dat je veel prima langs je heen kunt laten gaan en dat je soms ook bij de ophef rondom die cartoons dan kunt denken ja is dat nou allemaal wel nodig? Maar ja, als ik jou zo hoor dan zie je dat gewoon heel anders. Beleef je dat heel anders als christen versus als moslim.
Speaker 1:Maar even weer terug naar die gewoons-katholieke kerk. Ik schreef mijn laatste blog naar aanleiding van het boek van onze zuiderburen, Rick Torfs. De kerk is fantastisch. Nou, alleen al om die titel ging ik het lezen. En hij, ja, hij schrijft met een bepaalde flair natuurlijk over die kerk.
Speaker 1:En hij is daar echt enthousiast over, terwijl die ook de misstanden in de kerk en alle negatieve kanten niet ontkent. Maar hij blijft daar heel positief onder. En wat hij ook doet, en dat is voor mij een soort onontgonnen terrein is hij vervlecht zeg maar het geestelijke, het religieuze leven, het heilige leven, vervlecht hij met het alledaagse leven. En ik merk dat dat voor mij als protestant, ja, dat is gek. Of ja, dat doe je niet.
Speaker 1:Ik ben dat niet gewend. Maar ik vond het wel heel verfrissend. Het is ook wel erg bevrijdend dat dat niet zo krampachtig gescheiden hoeft te worden. Herken je daarin? Of ben ik gewoon erg conservatief opgevoed?
Speaker 1:Maak ik me daar nu zo langzamerhand van vrij? Of hoe zie jij dat? Hoe beleef je dat?
Speaker 2:Nou, Nou ja, sowieso dat katholieken daar anders over denken dan protestanten. Ik ben ook protestants opgevoed, dus daar denk ik ook wel iets anders over. Ik heb dat wel geleerd omdat ik misschien een klein beetje in het zuiden heb geleefd door 10 jaar in Nijmegen te wonen. Ja, ik denk we hadden het erover naar aanleiding in voorbereiding op deze podcast van dat we het over profanen en over heilig moesten hebben van wat vind je dan heilig en wat vind je dan profaan? Oftewel wat vind je dan bij de gewone wereld horen tussen aanhalingstekens aan?
Speaker 2:Wat vind je dan heilig echt bij de kerk horen? En ik denk dat de katholieke kerk heeft natuurlijk de 7 sacramenten, dus die hebben gewoon 7 dingen uit uitgekozen. Niet uitgekozen, maar er zijn gewoon 7 momenten die heel erg belangrijk zijn. En de rest daaromheen. Ja, is wat vrijer.
Speaker 2:En en de protestanten hebben eigenlijk maar 2 sacramenten en de rest is. En ook nog een keer om omdat je dus rechtstreeks contact hebt met God is dan wat meer vrij in te vullen, maar omdat er dus zo weinig tussen zit. Snap je tussen jou en God. Maakt het misschien ook allemaal heel zwaar, althans in onze opvoeding. Dus we hebben zeg maar niet die sacramenten om zeg maar de vertaling te maken.
Speaker 2:Weet je dat we door zo'n sacrament bijvoorbeeld de doop of de eucharistie dat wij op die manier met God praten. Maar wij moeten dat allemaal zelf doen, wat dan zorgt dat wij heel, ja, dat er heel veel druk op ons komt te liggen.
Speaker 1:Ja, ik kan het wel illustreren wat een voorbeeld. Ik had die blog geschreven naar aanleiding van het boek en Rick Dorf die schrijft op een gegeven moment ergens dat die in kerk ook met alle plezier aan mooie vrouwen denkt en dat het helemaal niet nodig is om altijd goed op te letten. En als dat lukt dan is dat hartstikke mooi. Als het niet lukt, dan moet je ook dat omarmen. En je moet het laten gebeuren wat er gebeurt.
Speaker 1:Dat is wat hij zei. Er was mij gevraagd om een bijdrage te leveren voor het maandblad van eigen kerk. En ik dacht nou, hergebruik eigenlijk die blog. Ik vond het al een interessante blog van mezelf, al zeg ik het zelf. Dus ik heb die aangepast en toen kwam ik ook toen bij het herlezen kwam ik bij die passage over dat die over mooie vrouwen denken in de kerk.
Speaker 1:En ik merkte dat ik toch een beetje aarzelde. Dat ik toch dacht oeh, dit ga ik nu inzenden onder mijn naam in ons maandblad. Terwijl het helemaal niet mijn quote is. Ik heb het helemaal niet geschreven. Maar toch had ik voor een moment aarzelde ik even van oeh, laat ik dat staan ja of nee?
Speaker 1:Uiteindelijk heb ik dat wel gedaan. Maar die aarzeling op zichzelf die zegt wel wat. Omdat hij brengt die 2 werelden bij mekaar die zeg maar niet alleen vanuit mijn opvoeding eigenlijk altijd gescheiden waren of veel meer gescheiden in ieder geval dan wat in de Rooms-Katholieke kerk gebruikelijk lijkt. Vanuit mijn perspectief. Maar ook binnen mijn kerk is dat wel wat ik tussen de regels door meekrijg.
Speaker 1:Ik sta wel in diezelfde traditie, in die protestantse traditie. En ja, in de kerk dat is, we praten niet over kerkdienst. We praten over eredienst. Dat soort woorden scheppen een bepaalde verwachting van wat dat inhoudt, zo'n bijeenkomst of lid zijn van een kerkgemeenschap. En daar past dan zoiets profaans als aan mooie vrouwen denken in een kerk.
Speaker 1:Terwijl menig man dat misschien wel doet. Pas daar dan niet bij. Terwijl ja, zo'n Rick Torf die schrijft daar heel aantrekkelijk over. Even lang niet fysiek aantrekkelijk, maar snap je?
Speaker 2:Ja. Nou ja, ik denk op een bepaalde manier dat dat dus misschien ook al wat zegt over de kerken waar wij vandaan komen, want ik snap ook heus wel wat je bedoelt. Maar ik ga pas een Youth Alfa Weekend. Dat is dan zeg maar bijeenkomst 8 of zo. En dan heb je het heel veel over de Heilige Geest.
Speaker 2:Nou ja, vrij evangelische inslag. En en dan gaat het heel veel over God als vriend en Jezus als vriend. Dus dan wordt zeg maar ja, proberen zeg maar dat die afstand, die eerbied wat naar beneden te halen door door zeg maar te zeggen van ja weet je, hij is gewoon als een vriend voor je. En dat is natuurlijk wel interessant in dit licht, omdat ik daar dan ook weer moeite mee had. Want ik dacht.
Speaker 2:Ja, een klein beetje respect mag wel. En ik weet dat wij het daar ook wel eens over hadden met als je gaat bidden of zo, weet je wel, dat je dan ja, hoe amicaal mag je dan wezen in zo'n gebed? Weet je wel. Dat is heel bijzonder. Sansees.
Speaker 1:Zegt iets over een soort omgangsvorm. En wat is toelaatbaar? Moet dat heel formeel en zwaar aangezet of mag je daar inderdaad dezelfde woorden gebruiken als je gewoon leeftijdsgenoot aanspreekt? Ja.
Speaker 2:Nou ja, en dat raakt dan dus aan van wat vind je dus heilig en wat vind je profaan? Wat vind je dus ja, wat is dan de katholieke, wat meer de katholieke mentaliteit? Wat is meer misschien de wat wat conservatievere gereformeerde mentaliteit? Daar zit waarschijnlijk ook wel een antwoord in. En ik merk gewoon dat ik zelf wel behoefte heb aan een soort van eerbied.
Speaker 2:Dus voor mij die vriendschap niveau alsof ik hem zeg maar Jezus naast me sta en dan een nog een schouderklop kan geven. Dat weet ik niet, daar kan ik niet zo heel veel mee. En dat haalt voor mij ook wel iets weg of zo.
Speaker 1:Maar gaan we dan weer bij het zoveelste compromis eindigen van nou het is niet het een, het is niet het ander, het is van allebei een beetje. Daar word ik altijd een beetje krullig van.
Speaker 2:Nee, want nee, want ik ik merk dus dat ik hier was wel grappig. In die podcast, de ongelooflijke podcast ging het over met Typhoon. En Typhoon heeft op een gegeven moment zo'n quote. Dan zegt hij van ja, weet je wel dat heel veel mensen die noemen zich religieuze zoekers, maar dat doen ze een beetje omdat ze maar gewoon willen blijven zoeken en dan op een gegeven moment geen standpunt willen innemen. Dus hij vertelde ook bijvoorbeeld dat hij bij De Wereld Draait Door en toen zeiden ik ja, ik ben heel lang op zoek geweest naar wat ik nou geloof en wat ik niet geloof en dat heel veel mensen dat dan een heel mooi verhaal vinden.
Speaker 2:Maar toen toen hij vertelde van nu heb ik het gevonden, toen haakte gewoon iedereen af. Toen dacht iedereen dat zoekproces was heel interessant, maar dat en en ik ben wel van mening dus ook van ik, ik, ik ben voor de twijfelaars, ik ben voor de zoekers. Weet jij ook van mij. Wat ondersteun ik graag, maar wel met een einddoel. Aub.
Speaker 2:En ook ja, je moet op een gegeven moment toch ook voor jezelf gaan bepalen van wat, wat is dit nou en wat wil ik nou en en ik ben het. Ik merk dus bijvoorbeeld bij mezelf van wat vind ik dan heilig en wat ik wat vind ik profaan? Nou, die grens ligt dus wat hoger dan de gemiddelde Youth alpha weekendbezoeker. Ja, ja, getuige. Ja,
Speaker 1:getuige jou verdraagtzaamheid ook van dat grapje in dat Sinterklaas journaal. Ja. Ja, ik heb het dezelfde podcast overigens ook geluisterd en ik sloeg ook enorm aan op dit stukje wat jij net aanhaalde. Dat ik dacht ja, hier zegt hij iets wat heel waar voelt. Zo van dat zoeken, dat laat de verplichtingen weg.
Speaker 1:Je kunt het zoeken heel lang tot het doel op zichzelf maken. En misschien verwar je het gaandeweg ook wel voor het doel op zichzelf. En het is veel beangstigende om op een gegeven moment voor jezelf te zeggen ja, volgens mij heb ik het wel gevonden of in deze gemeenschap of deze kijk op waar we vandaan komen of wie God is. Ik bedoel die zoektocht kan natuurlijk allerlei vormen aannemen en allerlei vragen kunnen daarin centraal staan. Maar het is ergens wel beangstigend en ook niet zo van deze tijd misschien wel om op een gegeven moment te stellen van nou, ik ben er ongeveer uit.
Speaker 2:Nee, ja, maar ik. Ik vond dat dus ook een goede reminder. Ja, precies wat jij zegt van. Natuurlijk mag je in je hele leven lang blijven zoeken, maar het is ook wel goed om op een gegeven moment ergens punten te zetten. Dus niet alleen maar komma's van ik, ik blijf maar doorgaan, maar gewoon dat je zegt van nou hier sta ik voor en dit ben ik.
Speaker 2:En en dat was ik vond Typhoon dat heel goed beargumenteren en ik voelde hem dus ook aangesproken dat ik af en toe dat zoekproces ook wel mooi vind en ook merk als je dan knikjes krijgt van mensen van ja, ja nee, dat klinkt echt supergoed. Dat je dan dus inderdaad die zoektocht nog wel eens tot heilige gril maakt in plaats van eigenlijk dat datgene waar de zoektocht nou naar moet leiden, namelijk een Kennis van of ervaring van of zoiets dergelijks.
Speaker 1:Ja, het inspireert dus denk ik ons allebei als we zo iemand als Typhoon juist, dat proef ik ook een beetje in de ongelooflijke podcast zelf. Dat is ook zo'n, ja wacht, het is een moeilijk woord alert. We hebben natuurlijk afgesproken dat we niet zulke kerkwoorden gaan Ja dus vrijmoedigheid stik ik even weer in. Dat we Typhoon eigenlijk op een hele alledaagse manier horen praten over God. En ja, zonder enige gêne.
Speaker 1:Hij kleurt er niet bij. Het is gewoon een hele, gewoon realiteit voor hem. Net als dat die kan vertellen dat die de avond daarvoor misschien naar de sportschool is geweest of zo weet je wel. Dat soort, op dat soort, op dat soort, op van alledaags niveau zit het. En dat straalt, dat straalt er dan vanaf.
Speaker 1:En ik ja, ik ontvang daar wat van zullen we zeggen. Ik vind dat inspirerend als iemand dat kan. En zelf vind ik dat, ik weet niet of ik dat zou kunnen. Ik ben natuurlijk ook niet beroemd ofzo. Maar ja, zeker op televisie, zeker bij zo'n programma voelt het toch wel een beetje als in het hol van de leeuw stappen.
Speaker 1:En hij lijkt dat helemaal niet zo te beleven. Dat vind ik echt inspirerend.
Speaker 2:Nee klopt. Dat is ook gewoon heel sterk aan hem. En ook omdat hij er wordt ook verteld van voelde je die verwachtingen niet in de voorafgaande aan het De Wereld Draait Door interview en dat hij daar dat wist van ja, nu verwacht ze dat ik dit en dit ga zeggen en dan toch gewoon bij jezelf blijven. Dat vond ik, dat vond ik wel echt knap. Ik vond wel, maar dat is misschien wat voor een volgende podcast, dat hij wel wat moeilijk deed over nee, ik ben niet religieus of gelovig.
Speaker 2:En ondertussen komt hij in elke definitie is die dat volgens mij dus wel. Maar waarom hij dan weer krampachtig moest duidelijk maken dat hij geen religie aan hing? Ja, Ik vond wat geforceerd, maar ja.
Speaker 1:Ja, ja, dat vond ik ook. Ik dacht ja, waarom moet het zo'n aandacht krijgen? Alsof je, hij leek bijna gehaast om dat toch vooral te ontkennen. Terwijl niemand daar eigenlijk naar vroeg. Dus hij wilde dat vooral zelf.
Speaker 2:Hij heeft zich laten dopen in een kerk, weet je wel. Ja, ik bedoel,
Speaker 1:kom op. Ik ben niet religieus. Ja. Ja, leuk. Hé, iets om de volgende keer over verder te praten misschien.
Speaker 1:Over die, hè, het ontlopen van labels, blijven zoeken,
Speaker 2:niet bij de bestemming komen. Maar misschien ook nog wat verder over het heilig en het provanen, want er is nog veel meer te zeggen. Ik heb zelf nog een boekje hier in de kast staan. Dat is Rudolf Otho, dat is een Duitse theoloog. Die is heel beroemd geworden met het boek Das Heineken.
Speaker 2:Het heilige waarin die ja eigenlijk voor het eerst poneert dat die heiligheid misschien buiten ons ligt. Dus werd daarvoor nog gedacht van die heiligheid zit in ons. Zegt van dat heilige dat is dat kan anderen. Dat datgene ja, dat heilig ligt dus buiten onszelf. Weet je dus.
Speaker 2:Er zijn momenten dat we dat heilige tegen kunnen komen in plaats van dat we dat heilige uit onszelf moeten putten.
Speaker 1:Ja, dat
Speaker 2:snap je.
Speaker 1:Ja, nou ja, ik wil daar graag volgende keer wat meer over horen, maar dat is niet hoe ik het aangeleerd heb gekregen om het maar zo te zeggen. Dus dat soort, inzichten zijn sowieso interessant dan, want ik worstel daar wel eens mee. Het is wat jij eerder zei om daarmee af te sluiten. Want het legt een bepaalde druk ofzo op je. Dat er inderdaad die sacramenten, er zit niet zoveel tussen.
Speaker 1:Dat vond ik wel mooi verwoord. Dat je zei van die weg naar God is eigenlijk rechtstreeks. Maar dat dat maakt het ook wel spannend ofzo. Dat maakt het ook. Ja, je kunt het ook verkeerd doen en dat legt een bepaalde druk.
Speaker 1:En ja, dan kijk ik soms met jaloezie naar rooms-katholieken die daar zich heel wat meer gelaten toe verhouden. Dan denk ik, goh, dat wat van die ontspannenheid zou ons, dat zou mij ook goed doen.
Speaker 2:Ja, maar dan zou ik eigenlijk zeggen om daar nog een heel klein stukje over te zeggen van ik denk dat Rudolf Otto daar dus dan over wil zeggen van dat je dat dus niet zozeer uit jezelf dus hoeft te puren van dat heilige, maar dat je dat dus tegen gaat komen op plekken. Interessant. Dan moet je gewoon naar op zoek gaan. Dus
Speaker 1:Dus de volgende keer. Dat ligt buiten jezelf. De volgende keer. Hoe heet de beste man? Rudolf Otto.
Speaker 1:Ja. Goed, gaan we daar verder. Bedankt voor het luisteren. Zo, was hem alweer, de eerste episode van de Geloofsvoergesprek podcast. We hopen dat je er met plezier naar geluisterd hebt en dat je ook onze toekomstige episodes zult checken.
Speaker 1:Je kunt altijd naar onze site WWW punt geloofsvoer punt nl. Daar vind je alle informatie. Daar vind je ook alle podcasts. Je kunt ze ook vinden op Soundcloud en je kunt ons toevoegen in je favoriete podcast app, zoals dat dan zo leuk heet. Voor nu nogmaals dank en tot de volgende keer.
